‘We moeten echt stilstaan bij wie al gestorven is door de klimaatverandering én over hoe we nog meer doden voorkomen’, stelt de 16-jarige Benjamin. Hij doet wat hij kan om de klimaatslachtoffers te herdenken. ‘Het is heel erg dat we het nog niet begrepen hadden van de slachtoffers in andere landen.’

Een kritische Facebookpost over een kolencentrale in zijn dorp: daarvoor hangt de Bengaalse klimaatactivist Shahnewaz Chowdhury tot tien jaar celstraf boven het hoofd. Meer dan 17.000 Belgische scholieren vragen met een briefschrijfactie van Amnesty International om de aanklacht te laten vallen.

Woongebieden worden in Bangladesh aan een verschroeiend tempo opgeslokt door rivieren. Sommige gemeenschappen moeten daardoor noodgedwongen een leven opbouwen op het water.

Kledingmerken die de mond vol hebben van duurzaamheid zetten onder meer in op schooltjes en andere infrastructuur in het Globale Zuiden. Is dat liefdadigheid of het begin van een structurele verandering voor arbeidsters die hun veeleisende job en de zorg voor hun kinderen moeilijk kunnen combineren?

Veel vrouwen hebben het al meegemaakt: nageroepen worden op straat, handtastelijkheden en zelfs intimidatie of geweld, gewoon omdat je een vrouw bent. De vrouwen in de Bengalese hoofdstad Dhaka hebben er genoeg van. En dus organiseren ze maar hun eigen vervoer door het chaotische verkeer: een motortaxi met een vrouw aan het stuur.

​Vijf jaar nadat de kledingfabrieken van Rana Plaza als een kaartenhuisje in elkaar stortten, is er nog niet veel veranderd. Iets hogere lonen bieden de arbeiders weinig soelaas. De fabrieken zijn veiliger, maar de arbeiders niet.

Volgens UNICEF worden in Bangladesh nog steeds zes op de tien meisjes voor hun achttiende levensjaar uitgehuwelijkt en meer dan een vijfde voor hun vijftiende. Met alle gevolgen van dien.