Enkele weken geleden reisde wereldblogster Laura Vander Kerken naar de vluchtelingenkampen van Sahrawis in Algerije, waar haar partner een maand verblijft om een doctoraat te schrijven. ‘De Sahrawis hebben er een staat in ballingschap opgericht en hebben zelfs ministers en een parlement.’

‘Heb ik wel het recht om als expat aan de slag te gaan in Benin?’, vraagt wereldblogster Yana Demey zich hardop af. Ze verhuisde onlangs naar het West-Afrikaanse land en stelde er vast dat racisme in de eerste plaats gaat over kolonialisme, geweld en scheefgetrokken machtsverhoudingen.

Dzaleka in Malawi huisvest meer vluchtelingen dan het aankan, stelt wereldblogger Fleur Leysen vast tijdens een bezoek aan het vluchtelingenkamp. Het kamp werd gebouwd voor 8000 mensen in nood, maar veranderde in een permanente sloppenwijk waar 52.000 vergeten vluchtelingen moeten samenhokken.

Onderzoeksjournaliste Anneke Verbraeken trok naar Congo om te kijken hoe ver de herstelwerkzaamheden aan Route 529 gevorderd zijn. De modderige weg van Goma naar mijngebied Walikale zou ‘de weg van de vrede’ worden, voorspelde VN-vertegenwoordiger Alain Dossi bij aanvang van de werken in 2008.

Albert is lgbti-activist in het Grote Merengebied in Midden-Afrika. Waar hij opgroeide, bestaan er tal van misvattingen over homoseksualiteit. Sinds enkele jaren is hij aangesteld als coördinator van een coalitie van 18 lgbti-organisaties en werkt hij aan de empowerment van de community. 

Hoe doe je dat, je als progressieve witte mens engageren voor de emancipatie van Afrika ‘zonder mezelf of mijn wereld aan het roer van die dynamiek te zien, zonder onze visie en waarden tot norm te verheffen’? Het is een vraag die Afrikakenner en wereldblogger Kris Berwouts al decennia bezighoudt.

De 72-jarige Herwig Janssens blikt, naar aanleiding van de discussie over het koloniaal verleden van ons land, terug op zijn eigen jeugd in Ruanda-Urundi. Vandaag is dat Rwanda en Burundi, ooit was het Belgisch “trustgebied”. ‘Ik heb geen enkel contact gekend met zwarte leeftijdsgenoten.’

In Senegal zie je geen standbeelden van Leopold II in de publieke ruimte. Wel een lappendeken aan ontwikkelingsprojecten, economische afhankelijkheden en invloeden van het oude moederland. De dekolonisering van de publieke ruimte in de ex-kolonies blijft dode letter.

Wereldblogster Mien De Graeve vierde kerstavond in Burkina Faso bij vrienden, maar het zou geen vredige avond worden. Die nacht vielen in Arbinda meer dan honderd doden bij een terroristische aanval op een legerbasis. Tachtig doden aan de kant van de terroristen, zeven militairen en 35 burgers. Het Burkinese leger lijkt eindelijk wat successen te b ...

Hoe ver is het gekomen als je langs de Oost-Congolese wegen tot de slotsom komt dat ebola uiteindelijk het geringste gevaar is?, vraagt Ivan Godfroid. De enige hoop voor Congo is dat er leiders opstaan met het hart op de juiste plaats, nieuwe werkwijzen, een zuivere politieke cultuur en ongeziene integriteit. 

'Soms vraag ik me af of het zin heeft. Om er over te schrijven', vraagt Mien De Graeve in Burkina Faso zich af. 'Over de manier waarop het land wegglijdt in geweld en (subtiele) repressie. Als zelfs mijn man me vraagt om te zwijgen en het leven gewoon zijn gang te laten gaan…’

Hoe politieke partijen de landhervorming in beeld brachten in aanloop van de voorbije verkiezingen had meer te maken met stemmen ronselen dan een concreet debat over ‘hoe’ de levensomstandigheden van de meerderheid van de Zuid-Afrikanen te verbeteren, aldus wereldblogger Oscar Marleyn.