De VS hebben sinds de oprichting van Israël meer dan 130 miljard dollar gespendeerd aan de veiligheid van het land. Dat budget werd nagenoeg volledig opgeslokt door wapenleveringen. De voorwaarden voor het inzetten van die wapens worden alvast in het huidige conflict met Gaza niet nagekomen.

Nu er plannen zijn om in Den Haag een centrum op te richten om oorlogsmisdaden in Oekraïne te vervolgen, gaan er ook steeds meer stemmen op die stellen dat de wereld fundamenteel anders moet reageren op dit soort misdrijven. 

83 landen ondertekenden recent een nieuw internationaal akkoord tegen het gebruik van explosieve wapens in bevolkte gebieden. Dat blijkt hoognodig: maar liefst 9 op de 10 slachtoffers van bombardementen in bewoond gebied blijken burgers te zijn. MO* legde de impact van de bommenoorlog onder de loep.

De Golfstaten hebben twee dingen gemeen: autoritaire regimes en schendingen van de mensenrechten. Ze gebruiken de wielersport om hun politieke en economische imago wit te wassen. Want het kwetsbare verdienmodel van die sport leent zich ertoe dat steenrijke oliesjeiks en prinsen zich inkopen.

De Internationale Wielerunie sloot ploegen van Russische sponsors uit, onmiddellijk na de invasie van Oekraïne. Maar wat dan met wielerploeg Israel-Premier Tech, die zich leent tot uithangbord voor schendingen van het oorlogsrecht? En wat met het team dat gesponsord wordt door dictatuur Kazachstan? 

Het Catalaans parlement erkende eind oktober symbolisch de Koerdische federatie in Noordoost-Syrië. Het is een traditie dat partijen die strijden voor zelfbestuur elkaar steunen over de grenzen heen. Maar niet alle partijen zetten solidaire woorden ook om in solidaire daden.

De migranten aan de Pools-Belarussische grens, of zij die het Kanaal proberen over te steken: velen onder hen zijn Iraakse Koerden. Hun thuisregio is niet meer dezelfde als tien jaar geleden, en hen rest de keuze: verzet of vertrek. 'We willen niet meer in armoede leven in een instabiel land.’

De VN stelden deze week hun nieuwe Jaarrapport over Kinderen en Gewapende Conflicten voor, maar organisaties voor mensenrechten reageren teleurgesteld. ‘Kinderen worden misbruikt in oorlogssituaties, maar de daders gaan vrijuit.’

Het regende verklaringen van solidariteit met Palestina, enkele weken geleden, ook vanuit de universiteiten in ons land. Academici én studenten laten hun kritische bedenkingen ook steeds vaker luidop klinken. ‘We kunnen nu dingen zeggen die velen voor ons niet konden of durfden zeggen.’

Tijdens en na de reis, de kampen en de asielcentra, is er steeds die ándere vlucht: die voor de aanhoudende problemen in je hoofd. Pieter Stockmans schrijft een getrouw relaas over de leef- en gevoelswereld van mensen op de vlucht.

Palestina is een staat, vinden de Vlaamse rechtbanken. Maar België erkent de Palestijnse staat niet. Het is een tegenstrijdigheid met grote gevolgen voor sommige Palestijnen in België. ‘Onze dochter heeft haar rechten. Net zoals alle andere mensen in België.’

Het bleef tot nu opvallend stil rond de Israëlische plannen voor de unilaterale annexatie van Palestijnse grond. Ook al treedt die internationale rechtsregels met de voeten. Wordt Europa eindelijk wakker, of blijft het bij lauwe veroordelingen aan het adres van Israël? En wat betekent die annexatie concreet? MO* zocht het voor u uit.