Feitenvrije politiek, noemt MO*columnist Thomas Goorden het bejubelde meest recente stikstofakkoord. Alleen is het niet eens wetenschappelijk of juridisch getoetst of gestemd in het parlement. ‘Echte wetenschap is geen hoopje bij elkaar gefantaseerde cijfertjes die het gewenste eindresultaat geven.’

Op de schoolbanken kreeg MO*columniste en klimaatactiviste Katrin Van den Troost steevast te horen dat de vervuiler betaalt. Alleen lijkt dat niet op te gaan voor een van de meest vervuilde lappen grond in Europa: daar waar multinational 3M decennialang PFOS dumpte.

Is er nog wel sprake van een scheiding der machten in ons land?, vraagt MO*columnist Thomas Goorden zich af. ‘Blijkbaar is besloten dat de uitvoerende macht niet meer onderhevig is aan controle.’

Het PFOS-dossier leerde ons veel over de Vlaamse industrie en milieubeleid, zegt MO*columnist Thomas Goorden. Maar leerde de politiek daar wel iets uit? ‘De tijd dat de industrie naïef op haar woord werd geloofd is voorbij.’

Ze zeggen dat volksgezondheid het allerbelangrijkste is. Iedere politicus had het de voorbije weken benadrukt, telkens het over de PFOS-vervuiling ging. MO*columniste Tine Hens twijfelt aan de oprechtheid van die bewering. ‘Als dat zo was, dan lagen de graafwerken aan de Scheldetunnel nu stil.’

Het is lente en de velden zijn oranje. Doodgespoten met Roundup, schrijft Tine Hens. Boeren bij wie het water aan de lippen staat, kunnen ook moeilijk anders. Het is namelijk een deel van het landbouwbeleid: wie spuit wordt beloond.

Mag je alleen iets zeggen over dingen die je zelf al gedaan hebt? Mag het verlangen soms genoeg zijn? Vragen over wat vrijheid zou kunnen zijn.

China was lange tijd de slechte leerling van de klas, als het over milieubeleid. Maar het land heeft een bijna onwaarschijnlijke inhaalbeweging gemaakt, schrijft MO*columniste Ching Lin Pang. Misschien kunnen we op dat vlak nog wat van hen leren?

Gaan we alles recycleren, tot we een perfecte kringloop hebben, maar nog wel steeds evenveel plastic flesjes, vraagt MO*columnist Jan Mertens zich af. Of kunnen we naast recyclage van de dingen die echt nodig zijn ook denken aan een toekomst met minder plastic? Een toekomst met dingen die blijven.

De hoeveelheid plasticafval die de mens dagelijks in zee uitbraakt, is hallucinant. Een van de vele slachtoffers is Henderson eiland, een stip in de Stille Zuidzee. Dagelijks braakt de zee als een vuilniswagen vol PMD plasticresten uit op het strand van dit eiland.

De invloed van de menselijke bedrijvigheid op andere levensvormen gaat ver. Erg ver. En we hebben het vaak niet door dat er meer dan een luchtje aan zit, betoogt gedragsecoloog Hans Van Dyck.

Op 14 maart zal het Brussels Hof van Beroep zich uitspreken in de zaak tegen Eternit. Dat bedrijf ging in beroep na een eerdere veroordeling. Asbest doodt als een dief in de nacht. Hopelijk wordt 14 maart een klein moment van gerechtigheid.