De regeringspartij MAS windt de internationale gemeenschap met mooie praatjes om de vinger, maar blijkt achter de schermen een cocaïne-imperium te runnen. ‘MAS maakt niet gewoon deel uit van de drughandel. MAS ís de handel.’ MO* ging poolshoogte nemen op ‘s lands cocavelden en in de gevangenissen.

Meer dan een eeuw al zijn buurlanden Armenië en Azerbeidzjan verwikkeld in een territoriaal dispuut. In september 2023 kwam dat tot een voorlopig einde, maar het conflict is nog niet vergeten.

Myanmar is een lappendeken van etnische minderheden en kent een geschiedenis van conflicten. Maar de gewapende strijd die losbarstte sinds de militaire coup van februari 2021 is allesbehalve een burgeroorlog.

Er is weer vrede in de Ethiopische regio Tigray sinds november 2022. Tigreeërs proberen hun leven weer op te nemen, maar het is niet meer hetzelfde. ‘De regio is verdeeld, mensen trekken weg en iedereen zit met de handen in het haar.’

De oorlog in Tigray heeft de medische zorg in de Ethiopische deelstaat totaal ontwricht. 86% van de zorginstellingen liep er structurele schade op, 71% van de medische apparatuur is deels buiten werking. MO* zag hoe toegewijde zorgverleners met de moed der wanhoop levens proberen te redden.

Voor sommige Ethiopiërs dreigt al de vierde hongersnood in hun leven. Meer nog dan droogte spelen politieke factoren, zoals de recente Tigray-oorlog, daarbij een rol. MO* ging ter plaatse uitzoeken wat dat voor de bevolking betekent.

In november 2022 bereikten de Ethiopische regering en deelstaat Tigray een akkoord: ze zouden de oorlog, die al twee jaar duurde, een halt toeroepen. Maar hoe kwetsbaar is die vrede? En wat betekent het akkoord voor de bevolking? MO* zocht het ter plaatse uit. Dit is deel 1: ‘Oude vrienden, nieuwe vijanden’.

Door de oorlog tussen Israël en Hamas nemen antisemitisme en islamofobie in Europa toe. Maar is elke pro-Palestijnse actie per definitie antisemitisch? Activisten getuigen over toegenomen repressie door politie en politici, ook wanneer hun boodschap er één van vrede is.

‘De eerste dag van de Russische invasie zijn duizenden Oekraïense Hongaren gevlucht naar Hongarije. Het was een nachtmerrie.’ En dat is het nog steeds, want de oorlog maakt deze historische minderheid in Oekraïne tot speelbal van Kiev én Boedapest.

De Irakees Omar was dertien toen hij zich aansloot bij ISIS. Voor het écht misging, wist een oom hem terug naar huis te halen. Hoe gaat het nu met hem en al die jongens die zich destijds aansloten bij ISIS? Journaliste Paulien Bakker, al jaren kind aan huis bij Omars gezin, ging hem opzoeken.

Buitenlandse journalisten berichten in Oekraïne over de oorlog, en dat is al gevaarlijk genoeg. Maar de lokale journalisten die hen helpen, 'fixers', kunnen de situatie niet zomaar ontlopen. Wat doet dat non-stopwerk met deze mensen? En wie zorgt voor hen wanneer de buitenlandse camera's weg zijn?

Oekraïners zijn ongevraagd in een oorlog beland, en die beïnvloedt de Oekraïense samenleving ook op onzichtbare, perverse manieren. Want oorlog brengt een oorlogscultuur met zich mee: de vijand moet ontmenselijkt worden, kritiek snel de kop ingeduwd en hooligans zien carrièrekansen in het leger.