In Jemen wonen miljoenen zwarte Jemenieten en Afrikaanse migranten. Ze hebben weinig perspectief om te ontsnappen aan armoede en marginalisering, als gevolg van eeuwenlange structurele discriminatie. 

Elk jaar verlaten 150.000 tot 180.000 mensen Iran. Die leegloop zuivert het land van “probleemburgers”, doet de conservatieve slinger doorslaan en zet de Iraanse machthebbers steviger in het zadel. Enkel de hardliners blijven achter, en de band met het Westen vertroebelt.

Dat Jemen al jarenlang gebukt gaat onder oorlog, honger en andere rampen is helaas geen nieuws meer. Maar midden in die miserie is er één plek waar mensen kunnen ademhalen, een toevluchtsoord voor wie werk en relatieve veiligheid zoekt: de provincie Shabwa, waar de honing alle kwalen bestrijdt.

Irak stond in de jaren zeventig en tachtig aan de absolute top van onderwijs in de Arabische wereld, maar scoort nu bedroevend slecht. Tine Danckaers bezocht een vluchtelingenkamp in Noord-Irak, een regio die zijn wonden na IS nog niet schoongelikt heeft, en waar onderwijs broodnodig is.

Op slechts twee uur tijd vluchtten de inwoners van het Noord-Iraakse stadje Karemlash uit hun huizen. Op die manier ontsnapten de christelijke inwoners in 2014 aan IS. ‘We namen het zekere voor het onzekere en vertrokken’, vertelden de bewoners aan Tine Danckaers. 

Terwijl Europa zucht, steunt en ruziet over de vluchtelingencrisis, vangt het kleine Libanon anderhalf miljoen gevluchte Syriërs op. Al is opvangen een groot woord en is de boodschap eerder: uw toekomst is elders. Een reportage vanuit de steden en Palestijnse kampen van Libanon, over de realiteit van “opvang in de regio”.