In een wereld waar hulp aan migranten vaak moeilijk ligt, is bijstand aan mensen die er psychisch helemaal doorheen zitten en op straat leven al helemaal onmogelijk, schrijft MO*blogger Pablo Alonso. Hij zet zich in voor (trans)migranten en andere mensen op de dool. Het bezorgt hem een hulpeloos gevoel.

OKAN-leerkracht Lies Gallez vraagt zich in deze tweede lockdown af hoe anderstaligen zich staande houden in deze extreme omstandigheden. Tijdens de eerste lockdown zag ze al anderstalige leerlingen, blootgesteld aan stress en angst, in isolement wegkwijnen. Wie springt voor hen in de bres?

In de kringloopwinkel waar Rino Feys werkt, heeft zijn Afghaanse medewerker Nesar een bloedneus. Het is sluitingsuur en Rino besluit hem naar huis te brengen. Onderweg vertelt Nesar over de problemen in zijn vaderland. 

De klanten kuieren door de winkel en begroeten elkaar uitbundig, het is een vrolijk weerzien. Het lijkt wel of het probleem is opgelost, alsof er niets meer aan de hand is. Helaas weten we beter. Rino Feys bericht over leven en werken in coronatijden in een kringwinkel in West-Vlaanderen.

De meeste mensen die in de kringwinkel van Rino Feys werken zijn jong, en maken dus weinig kans om ernstig ziek te worden. Maar Arno's vriendin werkt in een rusthuis; wat als zij het via hem oploopt en het daar dan binnenbrengt?

‘Ik ga blij zijn wanneer alles weer een beetje normaler wordt.’ ‘De vrijdag, de zaterdag, de zondag… Elke dag is alles hetzelfde, er gebeurt niets, er valt nergens nog iets te beleven.’ Kringwinkelmedewerker Rino Feys vertelt over de telefoongesprekjes die hij met zijn collega’s heeft in deze bijzondere tijden. 

De kringwinkel waar Rino Feys werkt, is intussen al een week dicht. Maar op de laatste dag besefte hij: nieuwkomer of niet, vandaag zitten we allemaal in hetzelfde schuitje. We kunnen allemaal niet op bezoek bij familie, maken ons zorgen over geliefden en slijten onze dagen in afzondering.