“Wicket!” Vier jongens in het Mariapark in Leuven juichen, een van hen neemt schouderklopjes in ontvangst. Zijn tegenstander, die net is uitgeschakeld met een goedgemikte worp, kijkt wat beteuterd. De jongens spelen hun geïmproviseerde cricketwedstrijd verder met een versleten bat, kartonnen doos en een tennisbal.  

Het is vijf uur in de ochtend in Rio de Janeiro. Ik word wakker door een reeks explosies. Mijn bed staat op zo'n vijfhonderd meter van één van de officiële stadions van de Olympische Spelen, die enkele weken geleden werden uitgezwaaid.