‘Integreren’ is wat vluchtelingen te horen krijgen als ze hier na soms jarenlange omzwervingen aankomen. Alleen is de kans groot dat ze, na jaren wachten op een verblijfsvergunning en grote inspanningen om te integreren, het deksel op de neus krijgen. Voogd Denise De Bondt kan erover meespreken. 

‘Boetes voor wie thuis niet genoeg Nederlands spreekt? Wat is het volgende?’, vraagt MO*blogster Nela Deleu zich af. ‘Moet ik binnen een paar jaar betalen als mijn kind het verschil niet weet tussen een scherpe hoek en een loodrechte lijn? Omdat wiskunde ook belangrijk is?’

Sehrish Raja bewondert de vele initiatieven voor Oekraïense vluchtelingen. Maar, vraagt ze zich af op deze Wereldvluchtelingendag: waarom kan het nu wel en kon het eerder niet? 'De redenen zijn simpel: racisme, islamofobie en geopolitieke belangen.'

Volgens De Stemming, het onderzoek uitgevoerd in opdracht van VRT NWS en De Standaard, vindt 81% van de Vlamingen dat niet-westerse migranten Nederlands moeten kunnen spreken om Vlaming te worden. Maar ook al is de wil er, voor oudere nieuwkomers is het niet altijd evident, ondervindt Rino Feys.

Samen met haar kinderen volgde de Chileense advocate Konstanze Straub 3,5 jaar geleden haar echtgenoot die in België kwam werken. Het was de bedoeling om na 3 jaar terug te keren, maar daar stak de gewijzigde politieke situatie in haar vaderland een stokje voor.

Nadat hij zeven jaar in Senegal woonde, ervaarde MO*blogger Halewijn Timmerman pas een echte cultuurshock in Molenbeek. Zijn re-integratieproces verliep er niet zonder horten en stoten.

Goed nieuws uit de kringwinkel van Avelgem. Eindelijk kan Aziz, medewerker van blogger Rino Feys, zijn vrouw en drie kinderen opnieuw in de armen sluiten. Dankzij solidariteit, steun en medewerking, soms uit de meest onverwachte hoek, kwam aan de maandenlange lijdensweg onlangs een einde.

In een wereld waar hulp aan migranten vaak moeilijk ligt, is bijstand aan mensen die er psychisch helemaal doorheen zitten en op straat leven al helemaal onmogelijk, schrijft MO*blogger Pablo Alonso. Hij zet zich in voor (trans)migranten en andere mensen op de dool. Het bezorgt hem een hulpeloos gevoel.

Ahmad Ahmadyar was bijna 9 toen zijn vader hem meenam, weg uit Afghanistan. Ze hadden een loodzware missie: een veilige toekomst vinden voor het hele gezin. Vandaag is Ahmad 20 en Belg en neemt hij je graag mee op de haast onmogelijke tocht, die twee jaar duurde. En waarbij één moment bleef plakken.

Het gezin van een medewerker uit de Kringwinkel van Avelgem stevent af op een drama, omdat de Dienst Vreemdelingenzaken documenten verkeerd gelezen heeft. Maar is het wel een misverstand of is het eerder onwil?, vraagt medewerker Rino Feys zich af.

Een Spaanse Rode Kruis-medewerkster wordt verwenst, bedreigd en beledigd omdat ze een migrant een troostende knuffel gaf. Zover is het ondertussen gekomen. De verdraagzaamheid tegenover mensen die ellende ontvluchten is tot een dieptepunt gezakt, merkt wereldblogger Pablo Alonso.

Achter de schermen van de kringloopwinkel in Avelgem voltrekt er zich een moderne tragedie. Een van de medewerkers van Rino Feys probeert zijn familie, die in penibele omstandigheden verkeert, naar hier te laten overkomen maar belandt in het doodlopende straatje van de bureaucratie.