Zeg Richard, Gij en uw militante atheïsten, wijsneuzige sceptici, jolige doctoraattellers en spitante rankpootkreeftdeskundigen, dat is ons toch maar een zotte kliek. We schrijven haast: een sekte.

Een goed boek kan de ogen openen of een lang vergeten feit opnieuw zichtbaar maken voor de lezer. Dat was het geval toen ik De Arabieren van Eugene Rogan las. De Oxford-historicus beschrijft daarin helder hoe Europa in de zestiende eeuw nog een ietwat perifeer gebied was, waar het Midden-Oosten wat op neerkeek.

Tegenwoordig worden jodendom en christendom dikwijls voorgesteld als verwante zielen die staan voor democratie en mensenrechten, terwijl islam uit een heel ander hout zou zijn gesneden. Tom Kenis betoogt in dit essay dat er in de boeken en de praktijk van de drie religies weinig is dat die stelling staaft.

Terwijl het klimaat langzaam maar heel zeker verandert, kibbelen regeringen over verantwoordelijkheden, knutselen sommige bedrijven in de marge en dreigen bewuste burgers ontmoedigd te geraken. ‘We moeten de hulp inroepen van spirituele tradities die met hun rituelen en taboes veel diepgaander communiceren dan de meeste rapporten of campagnes’, zeg ...

We zijn nog maar een paar jaar ver in de 21ste eeuw en nu al beweren sommigen dat deze eeuw gekenmerkt zal worden door religieuze politiek. Anderen menen dat politici zoals Mahmoud Ahmedinejad en George Bush de religieuze tak afzagen waarop hun macht rust. Een beschouwing bij een actueel fenomeen dat tot voor kort in de nevelen van de geschiedenis ...