Corona heeft ons, West-Europeanen, verlost van 'onze laatste restjes voos superioriteitsdenken', schrijft MO*columnist Geert Van Istendael. Maar niet van onze obsessie met totale controle. 'Ons soort samenlevingen is verslaafd aan controle. Alleen: de boel raakt niet onder controle.'

Natuurlijk is het zinvol om anderen te vragen en in staat te stellen de lingua franca hier te leren, stelt Anya Topolski. Maar assimilatie? Waarom zouden zij die hier terechtkomen, om welke reden ook, moeten assimileren? Is iemand incompleet of verkeerd of “belastend” als hij niet Vlaams, Belgisch of Europees is?

Bert Gabriëls moest een beetje zuchten toen er in de media uitvoerig gedebatteerd en gespeculeerd werd over salafisme in Nederlandse moskeescholen. ‘Dat gaat volledig voorbij aan het misdrijf en het wangedrag zelf. Benoem haatboodschappen zonder ze te culturaliseren’, schrijft hij in zijn eerste column voor MO*.

De activistische priester Daniel Alliët wordt gevierd. Al 33 jaar, een heel jezusleven, zet Daniel zich in voor de armen en de verdrukten in zijn parochie. Bie Vancraeynest schreef een ode aan Daniel.

Tijdens de ramadan zijn heel wat mensen vrijgesteld van de verplichting zich overdag te onthouden van eten, drinken, roken.  Ouderen, kinderen, zieken, … maar ook ongestelde vrouwen. Rond het natuurlijk fenomeen dat vrouwen maandelijks ondergaan, hangt nog steeds een enorm groot taboe.

MO*columniste Warda El-Kaddouri woont sinds enige tijd in Amsterdam, waar dezer dagen de straten voller lopen dan ze al zijn. Koopzondagen, koopavonden, koopnachten. Het zijn hoogdagen voor de winkeliers. De commercialisering van de feestdagen maakt haar stiekem bezorgd over het verlies van de essentie: familie en God.

Geert Van Istendael nam deel aan een academische herdenking van de islamitische strijdster voor vrouwenrechten Fatima Mernissi. Hij trok eerder schoorvoetend naar Bozar, maar moest bekennen dat zijn achterdocht onterecht was.

Aya Sabi is er helemaal klaar voor, laat de ramadan maar beginnen. Maar ze wil daar graag wat dieper over denken, en dan komt ze al vastend uit bij eten, recepten, verleden en de grote tafel waaraan iedereen welkom is. Of zou moeten zijn.

‘De manier waarop vluchtelingen worden ontmenselijkt is niet acceptabel, zeker niet gegeven de Belgische geschiedenis’, schrijft Anya Topolski in een “kerstboodschap”. 

Ikrame Kastit is de wederkerende discussies en oppervlakkige gesprekken op televisie rond “de islam” beu.

‘Hoewel zovelen in Vlaanderen de kerk achter zich hebben gelaten, heeft de kerk hen niet verlaten’, zegt Anya Topolski. Katholicisme in Vlaanderen is even cultureel als religieus. En dat wordt duidelijk als het gaat over “white privilege”.

Bij het woord jihadi denkt de gemiddelde Vlaming aan in bomgordels gehulde, zwaar bebaarde zelfmoordterroristen. Maar dat is een compleet verkeerde invulling van het begrip jihadi. Dat kwamen enkele jonge moslims in de Antwerpse zaal de Roma vertellen, schrijft MO*columniste Ikrame Kastit.