Precies 10 jaar geleden stortte de Rana Plaza-kledingfabriek in Bangladesh in. De enorme ramp bracht aan het licht in welke onmenselijke omstandigheden kledingarbeiders werken. Is er intussen iets verbeterd? Documentairemaakster Lies Van der Auwera en ACV-persmedewerker Patrick Van Looveren gingen kijken.
Van designfestivals tot prestigieuze prijzen: vlas van eigen bodem is hot en happening. De sterke, vochtabsorberende vezel vraagt minder water om in linnen om te toveren dan katoen en we kweken het gewoon hier, in Vlaanderen. Maar betekent dat dan automatisch dat linnen duurzaam is?
Verander de wereld, niet alleen je garderobe. Dat is de boodschap van de Britse journaliste Tansy Hoskins, die een boek schreef over de staat van de schoenenindustrie. Spoiler alert: onze sneakers, pumps en pantoffels zijn nefast voor mens, dier én milieu.
'We hebben wereldwijde solidariteit nodig om de klimaatcrisis te keren. Maar daarop rekenen zonder solidair te zijn tijdens een globale pandemie is niet alleen hypocriet maar ook dom.' Dat schrijft MO*hoofdredacteur Jago Kosolosky.
Na de ramp van Rana Plaza in Bangladesh werd de brand- en gebouwveiligheid van textielfabrieken aanzienlijk verbeterd. Maar daar dreigt een einde aan te komen. Vele kledingmerken lijken niet gewonnen voor juridisch afdwingbare veiligheidsvoorschriften. Vakbonden zijn ongerust en eisen maatregelen.
Dat kleinschalige familiezaken uit het straatbeeld verdwijnen, is helaas geen wereldschokkend nieuws meer. Zelfs als de zaak goed draait, is er het probleem van opvolging: de nieuwe generatie zoekt liever andere horizonten op dan dat ze de familiezaak overneemt. Toch lijkt er een soort kentering aan de gang onder de jongere generatie, merkt MO ...
WTO-topman Roberto Azevêdo gaf er deze week de brui aan. Dat had hij eerder al aangekondigd, maar het maakt de Wereldhandelsorganisatie (WTO) er niet minder stuurloos op. De WTO was ooit ’s werelds machtigste organisatie, maar nu is haar toekomst onzeker. Ze zit in het brandpunt van het conflict tussen de Verenigde Staten en China.
‘Katoen is een van de meest intensieve, vernietigende teelten op de wereld. Een T-shirt van 200 gram heeft 2000 liter water nodig.’ En er is meer, stellen ngo’s, want een op de vijf katoenenkledingstukken blijkt gelinkt te zijn aan dwangarbeid.
Zal de mode-industrie lessen trekken uit de coronacrisis? Ontwerpers, retailers, activisten en experten in binnen- en buitenland hopen alleszins van wel. Een gerenommeerde modejournaliste spreekt zelfs over een ‘brave new fashion world’. Waarom pikken kledingarbeiders, de grootste verliezers van deze crisis, dan geen graantje mee?
Van onbetaalde facturen tot ontslagen werknemers, COVID-19 maakt ook in de kledingindustrie onrechtstreeks slachtoffers. Maar ook zonder corona blijft de ramp van fabriekscomplex Rana Plaza, vandaag 7 jaar geleden, slachtoffers maken.
Armoede en werkloosheid plagen de West-Duitse stad Duisburg sinds het wegvallen van mijnbouw en industrie. Maar nu China de industriestad in zijn Nieuwe Zijderoute tot eindhalte maakte, zien lokale politici, in tegenstelling tot Berlijn, potentieel: ‘We hebben veel te winnen bij samenwerking met de Chinezen. Er komt steeds ...
Oude huizen of tweedehandskleding, dat is niet aan Chinezen besteed, weet Ching Lin Pang. ‘Je weet maar nooit wat de gemoedstoestand is van een dode’, geldt de redenering. Maar dat wil nog niet zeggen dat het altijd zo zal zijn, want ook daar neemt het ecologisch bewustzijn toe.