Twee Nederlandstalige boeken zetten conflictlanden Syrië en Jemen opnieuw in de kijker: een pakkende familiegeschiedenis en een ge(s)laagd reisverslag. Beide boeken hebben niet de pretentie om de oorlogen te kaderen, maar schetsen de impact ervan op mensenlevens.

Romans bieden toegang tot kennis die in reportages, essays en andere non-fictie verborgen blijft. Maar goede non-fictie onthult ook manieren waarop je ten volle mens kan zijn in een onmenselijke wereld, schrijft voormalig MO*hoofdredacteur Gie Goris.

We leven zogezegd in het nu, maar heel veel boeken leren ons dat het veel belangrijker is om terug te kijken naar wat voorbij is en vooruit te blikken op de verwachte toekomst. Gie Goris, oud-MO*hoofdredacteur, koos voor deze zomer 7 boeken die je meenemen op een reis in de tijd en rond de wereld.

Twee recente boeken belichten een aspect van de kolonisatie dat minder bekend is. De auteurs reconstrueren het leven van iemand die in Congo geboren is, maar tijdens het interbellum in ons land belandde. In beide boeken speelt de weerstand tegen de Duitse bezetter tijdens WO II een rol.

Op zoek naar argumenten in het dekolonisatiedebat stuitte MO*journalist Kris Berwouts op 3 boeken in verschillende talen van auteurs met verschillende achtergronden (een Afrikaan, een Europeaan en een Afro-Amerikaan). Alle drie willen ze Afrika opnieuw in het centrum van zijn geschiedenis zetten.

Tot op de dag van haar overlijden, woensdag 17 augustus 2022, kon anti-apartheidsstrijdster Rita Ndzanga de pijn uit de martelkamers nog voelen. Ze is bij ons minder bekend dan medestrijdster Winnie Mandela, maar betaalde haar verzet tegen het brutale systeem van rassensegregatie minstens even duur.

Aan de hand van kleine verhalen vanuit woonkamer, wijk en stad beschouwt MO*redacteur John Vandaele in "De melkboer en de geschiedenis" de grote verschuivingen in Vlaanderen en de rest van de wereld. Reis mee met de auteur van 1935 tot 2022 en geniet van deze fragmenten uit het boek.

“Het begin van alles” werd internationaal een hype nog voor het vuistdikke boek verscheen. Terecht, vindt Gie Goris over deze nieuwe zomerboekentip. De auteurs tonen aan dat de mensheid niet onvermijdelijk evolueert. De vrijheid en mogelijkheid om keuzes te maken, daarentegen, zijn van alle tijden.

Een boek schrijven over antisemitisme is geen veilige keuze. Het thema is de inzet van een mondiale strijd. Niet om de waardigheid en rechten van Joden te beschermen, maar om de staat Israël van kritiek te vrijwaren. “Ik weiger te haten”, de nieuwe zomerboekentip van Gie Goris, is een moedig boek.

Net zoals de Afghanen zien ook de Jemenieten hun land als 'een begraafplaats voor grootmachten', merkt Abdelkader al-Guneid op in zijn boek "Prison Time in Sana'a". De vraag is: wacht Jemen hetzelfde lot? In drie recente boeken reis je als lezer mee door het door oorlog verscheurde land.

Het was een andere tijd toen de literatuur verscheen die we vandaag koloniaal noemen. Verbannen of verketteren hoeft niet, maar veel boeken kunnen wel context en nieuwe lezersperspectieven gebruiken. Dat is precies wat twee nieuwe essaybundels, een Nederlandse en een Vlaamse, beogen.

Amin Maalouf signaleerde als een van de eersten de dreiging van identitair denken en communautaire politiek. De voorbije jaren toonden niet alleen dat zijn waarschuwing wereldwijde relevantie had, maar ook hoe gewelddadig en verwoestend de terugkeer naar “tribale” identiteiten was, is en zal zijn.