Na meer dan zes maanden heeft de gruwelijke oorlog in Gaza heel wat zaken onthuld, schrijft MO*columniste Layla El-Dekmak. ‘De dubbele moraal van het Westen is nog nooit zo schaamteloos onthuld als nu. Mensenrechten en internationaal recht gelden nochtans voor iedereen.’

In zijn column vraagt oud-journalist Walter Zinzen zich af wie de terroristen zijn in Israël. Hamas? Zeker. Maar zijn ze de enigen? Hoe noemen we het dagelijkse doden van honderden ongewapende burgers, mannen, vrouwen, kinderen, zieken en mensen met een handicap? Heiligt het doel echt de middelen?

In tijden van oorlog staat de deontologie van journalisten en fotografen onder druk, ziet Alexandro Yaramis van StampMedia. Gruwelijke, vaak zeer expliciete beelden van de slachtoffers in Gaza gaan de wereld rond. Maar is dat wel de beste aanpak om mensen te informeren?

Hoe gevaarlijk is Duitsland? Die vraag stelt MO*columnist Geert van Istendael zich. ‘Nee, het bruine beest is niet dood en dat monster heeft zijn hol vlak naast ons land.’

Doorgedreven pacifisme met een oproep tot ontwapening is allesbehalve een teken van zwakte, schrijft MO*columnist Thomas Goorden. ‘Net in reactionair geweld zit geen greintje moed of creativiteit.’

'Mijn lief is Libanees. Het was een pakketdeal: inclusief warme familie, bergen heerlijk eten en een barslecht paspoort.' Het soort paspoort waarmee je in Europa stoot op gesloten deuren, vooroordelen en administratieve rompslomp, ondervindt Fien Portier. 'Wij willen gewoon samen zijn.' 

Hoop is op veel plaatsen te vinden, merkt radiomaakster en MO*columniste van de maand Layla El-Dekmak op. In het wapperen van een vlag, het trots meedragen van een stuk fruit of het schilderen in bepaalde kleuren. Geen verrassing dus dat de nieuwe Israëlische regering de Palestijnse vlag verbiedt.

MO*columnist Walter Zinzen begrijpt de drang van een deel van de Europese bevolking om de wapens op te nemen ‘ter verdediging van Oekraïne’ niet. Voor hem is de sanctiepolitiek tegen Poetin de enige juiste. Gelukkig ‘beseft de NAVO dat deelname aan deze oorlog de kortste weg naar een wereldoorlog is’.

‘Ik viel van mijn stoel toen ik dat hoorde. Zelden heb ik in zo’n korte tijd zoveel onwaarachtigheid gehoord’, reageert Walter Zinzen op uitspraken van Theo Francken in De Afspraak, waar hij was uitgenodigd om uit te leggen hoe hij het Australische vluchtelingenbeleid naar Europa zou vertalen.

Een lied van de Libanese zangeres Fairuz wekt bij Lisette Ma Neza een soort van heimwee op. Heimwee naar Beiroet dat ze vorig jaar bezocht. ‘Als passant, die van niets wist. Maar iets wist ik wel. Dat we op elkaar leken, Beiroet en ik. Beiroet en mijn moeder. Beiroet en Kigali.’

Om “de strijd” in eigen land vol te houden tankte MO*columniste Bie Vancraeynest vorige week enkele dagen bij in Beiroet.  Er hebben zich de voorbije maanden ongelooflijke dingen afgespeeld in de straten van de Libanese hoofdstad. Wat haar opviel: mentale gezondheidszorg is een echt issue geworden.

Als het over Israël gaat, is er één zin waaraan Anya Topolski zich zwaar ergert – één die ad nauseum wordt herhaald door Westerse politici en media: ‘Israël is de enige democratie in het Midden-Oosten’. Heeft u ooit gehoord van een democratie waar slechts 50 procent van het volk stemt? De vergelijking met de Zuid-Afrikaanse Apartheid ligt om de hoe ...