Het Europees Parlement stemde op 14 september over wetgeving die de bevoorrading van kritieke grondstoffen, zoals nikkel of lithium, moet verzekeren. Deze aardmetalen zijn van belang voor de duurzame omslag van onze economie. De wetgeving oogt mooi op papier, maar is ze dat ook in de praktijk?

Vele wegen leiden naar thuisloosheid. Volgens MO*Ontwikkelaar Mieke Schrooten is de urgentie, zeker in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, intussen te groot om geen gezamenlijke inspanning te leveren. 'In vergelijking met 2008 gaat het om meer dan een verviervoudiging van het aantal mensen.'

De Congocommissie is uitgedraaid op een compleet fiasco. Het is alsof de koloniale geschiedenis zich blijft herhalen, stelt MO*Ontwikkelaar Tracy Bibo Tansia vast. ‘We schreven opiniestukken, voerden debatten en gingen in dialoog. En toch blijven we met een vernederd gevoel achter.’

Een zorgplicht voor bedrijven is dringend nodig om de destructieve impact van bedrijven op mens en planeet te stoppen. Maar het Europese wetsvoorstel dat sinds februari op tafel ligt lijkt eerder geschreven op maat van managers en consultants, schrijft MO*Ontwikkelaar Wies Willems.

Waarom is de steun voor de ene vluchteling groter dan voor de andere? Waarom werden voor Oekraïne meer middelen beloofd dan voor Jemen? Omdat structureel racisme, helaas en vaak onbewust, in Europa nog steeds bestaat, stelt MO*ontwikkelaar Tracy Tansia.

Schuldkwijtschelding moet deel uitmaken van de dringende maatregelen om fondsen vrij te maken om de crisis aan te pakken. Als kredietverlener en lid van verschillende internationale instanties kan België een positieve rol spelen, vinden een aantal belangrijke Belgische ngo's.

De financiële transactietaks (FTT) leek een politieke zombie, tot deze week opnieuw schot kwam in de zaak. Maar door een succesvolle beschadigingsoperatie, geleid vanuit de financiële centra, blijft van de oorspronkelijk voorziene 60 miljard euro opbrengsten slechts een fractie over. Een ambitieuze FTT is nochtans niet bepaald een luxe als je ...

Onze gewone democratische routines lijken te kort te schieten om de klimaatcrisis te lijf te gaan. Kan meer democratie de wereld redden? Het lijkt in elk geval een noodzakelijk onderdeel van de oplossing. Maar niet voldoende.

U bent het wellicht beu gehoord: het Verenigd Koninkrijk wil weg uit de Europese Unie, maar weet na twee lange jaren van geruzie nog niet precies wanneer en hoe. U zal het mij als Belgische inwoner van Londen moeten vergeven dat het mij moeilijk valt om over iets anders te schrijven.

Het is tegenwoordig bon ton om begrip en zelfs sympathie te tonen voor dat deel van onze samenleving dat door Willem Vermandere ooit als “bange blanke mannen” werd omschreven.  Het zijn niet enkel mannen en of ze overwegend withuidig zijn, is ook al niet meer duidelijk. Dat ze het “roepen en zingen aan ons deuren” liefs ...

Relativeren heeft een negatieve bijklank, maar daar moeten we vanaf: door zaken te plaatsen in een reeks van vergelijkbare gebeurtenissen maken we onze verantwoordelijkheid ervoor duidelijker, en moeilijker te negeren.

Er zijn klimaatontkenners. Dus er mogen ook ontkenners zijn van een migratiecrisis, zegt Tom De Herdt in zijn bijdrage voor “De Ontwikkelaars”