‘Integreren’ is wat vluchtelingen te horen krijgen als ze hier na soms jarenlange omzwervingen aankomen. Alleen is de kans groot dat ze, na jaren wachten op een verblijfsvergunning en grote inspanningen om te integreren, het deksel op de neus krijgen. Voogd Denise De Bondt kan erover meespreken. 

Als we willen dat iedereen in onze Vlaamse samenleving vlot Nederlands spreekt, dan moeten we misschien beginnen met een gunstiger klimaat te creëren om de taal aan te leren, schrijft Merel Overloop in haar eerste blog op MO*.

‘Boetes voor wie thuis niet genoeg Nederlands spreekt? Wat is het volgende?’, vraagt MO*blogster Nela Deleu zich af. ‘Moet ik binnen een paar jaar betalen als mijn kind het verschil niet weet tussen een scherpe hoek en een loodrechte lijn? Omdat wiskunde ook belangrijk is?’

Volgens De Stemming, het onderzoek uitgevoerd in opdracht van VRT NWS en De Standaard, vindt 81% van de Vlamingen dat niet-westerse migranten Nederlands moeten kunnen spreken om Vlaming te worden. Maar ook al is de wil er, voor oudere nieuwkomers is het niet altijd evident, ondervindt Rino Feys.

Dansen met een andere man dan de jouwe. Op restaurant gaan in plaats van voor hem te koken. Het zijn vrijheden die MO*blogster en theatermaakster Nela Deleu ontdekte in België. 'Het is belangrijk te begrijpen hoe verschillend huwelijk, relatie en vrouwelijkheid zijn in verschillende culturen.'

Denise De Bondt ziet ze komen en gaan, de jonge vluchtelingen die ze als voogd onder haar hoede krijgt. Dit jaar moet ze zeven keer afscheid nemen van “haar” kinderen. En dat gebeurt steeds met gemengde gevoelens.

Diversiteit op school blijft vaak beperkt tot ‘projectjes’, ondanks heel veel goedbedoelde acties. Het lijkt alsof sommige leerlingen onzichtbaar blijven, schrijft leerkracht en kersvers #WijZijnHier-blogster Ann Smedts. ‘Hoog tijd om daar kritischer mee om te gaan, zodat elke leerling zich gezien voelt.’

OKAN-leerkracht Lies Gallez bewondert de wilskracht en moed van jongeren die in ons land aankomen en nog moeten leren lezen en schrijven of schoolse gewoonten volgen. Hoe moeilijk moet dat niet zijn voor een puberende jongere? ‘Zij leren mij geloven in het verlangen naar een beter leven’.

In het hoofddoekendebat wordt vaak de overige maatschappelijke kwetsbare positie van deze vrouwen te vaak vergeten, vindt theaterdocent en -maker Noëmi Degrauwe.

Lies Gallez begint maandag aan haar vierde jaar als lerares in de onthaalklas voor anderstalige nieuwkomers (OKAN). ‘De enige zekerheid die ik vooraf heb, is dat diversiteit in mijn klas een feit zal zijn. En dat integratie kans op slagen heeft, wanneer we samen werken aan een nieuwe toekomst.'

Een ode aan de vrouw. Een ode aan u, mijn moeder, mijn echtgenote, mijn zuster, zowel familiaal als in geloof. Een ode aan uw bestaan, aan uw verleden en aan uw toekomst.

Terug naar school. Voor minderjarige vluchtelingen is alles net iets moeilijker. Ook de eerste schooldag en de lange aanloop er naartoe. Denise De Bondt is voogd van “Niet Begeleide Minderjarige Vluchtelingen” en getuigt over hun wel en wee.