Zaterdag 29 november 2008. Een stad heeft een karakter, maar meer nog dan bij mensen heb je tijd nodig om dat te doorgronden -als dat ooit al lukt. Ik doe daar na enkele dagen geen poging toe. Maar ik observeer de stad wel.

Vrijdagochtend. Dat wil zeggen: een zondagse atmosfeer, want de dag des Heren in de Islamitische Republiek Afghanistan. De zon doet haar best om door een lichte sluier van stof en nevel te breken en slaagt daar vrij vroeg in. De nacht was koud, maar niet onoverkomelijk.

Brussel, 26 november. De piloot van Etihad Airways vraagt de bemanning om zicht klaar te maken voor het opstijgen, terwijl ik net begin aan de afdaling. Meer bepaald: The descent into chaos, het boek van de Pakistaanse auteur Ahmed Rashid.

In de Medina van Tunis gaan we op zoek naar een plek om te brunchen. Het is 11u30. Binnen een half uur begint iedereen aan de lunch, antwoordt een passant vertwijfeld, wanneer we hem vragen naar een café met koffie en croissants. We belanden bij Hoesseins druk bezochte bistro in de Rue Sidi Benarous, een fantasieloos etablissementje met lekkere sho ...

Toen ik 25 jaar geleden mijn thesis over de Andesvolkeren afsloot, was de laatste zin: "Een slapende reus ontwaakt". Dit was de titel van een krantenartikel, naar aanleiding van een van de eerste grote wegversperringesacties in Bolivia. Nu is het zover. De reus is wakker geworden.

De bevolking van 'Aqaba, een klein dorpje in de bezette Westelijke Jordaanoever, leeft al jarenlang met de angst dat hun huizen op een dag worden gesloopt. Sinds de late jaren ‘90 leverde het Israëlische leger afbraakorders af voor 35 van de 45 woningen en andere gebouwen in het dorp. Ook de kleuterschool, het ziekenhuis en de moskee riskeren ...

Dat is de visie van John Ging, het hoofd van de VN-vluchtelingenorganisatie in Gaza. Hij demonstreerde zijn stelling op een heel plastische manier. Tijdens een heel interessante uiteenzetting hield hij plots zijn glas water omhoog. “Kijk, zo zijn de Palestijnen: zuiver als het helder water. Als ik 1 druppel koffie in het glas doe, zit er nog stee ...

Beste vrienden, Sinds 10 augustus is de gevangenis gesloten.

De volgende morgen wordt ik in allerijl in een Humvee gepropt. We rijden door naar de basis van 3rd Platoon - Dog Compagnie aan de rand van Khost. We gooien spullen af in Camp Clark - The Best Camp of Afghanistan staat geschreven op een groot bord aan de ingang - zeg maar de materiaaltent van de Compagnie.

Ik zou vandaag een vlucht moeten hebben vanuit Bagram Airfield naar de Amerikaanse basis Salerno in Khost. De vlucht om 2.45u deze nacht werd opnieuw gecanceld. Een Franse Luitenant belt me op met de vraag of ik vandaag foto's wil komen nemen van hun ‘Petards et Feu d’Artifice’ in het Franse detachement op de basis.

Gelieve ons zo veel mogelijk klavertjes vier, hoefijzers, gelukskoekjes en dergelijke op te sturen, want… we hebben het nodig!!!

Vol verwachting volgden de Kenianen vannacht het verloop van de Amerikaanse verkiezing. Sommigen thuis, de meesten in de cafés bij gebrek aan tv of elektriciteit thuis. Dat schrijft Jos Geudens, wereldblogger voor MO.be, vanuit Kenia.