Schrijfster Stella Gaitano zit geprangd tussen twee werelden. Ze groeide op in Soedan en verhuisde in 2012 naar Zuid-Soedan, het land dat een jaar eerder onafhankelijk was geworden. In haar werk wil ze de band tussen politiek en het leven van mensen blootleggen. ‘De toekomst ziet er somber uit voor Zuid-Soedan.’

Zij is cd&v-politica en voorzitter van de Kamercommissie Buitenlandse Zaken. Hij is mensenrechtenactivist en directeur van de ngo Africa Reconciled. Els Van Hoof en Pascal Mugaruka, twee ervaren rotten met een hart voor Congo. ‘Natuurlijk is Congo geëvolueerd, en onze relatie moet mee evolueren.’

Zanele Muholi documenteert al ruim 20 jaar het leven en lijden van zwarte lgbti+’ers in Zuid-Afrika. Met indringende zwart-witportretten wil de fotograaf deze vaak onzichtbare gemeenschap vastleggen voor het nageslacht. ‘Mijn beelden zijn mijn bijdrage om van de wereld een betere plek te maken.’

Het falen van de commissie koloniaal verleden is slecht nieuws, vindt mensenrechtenexpert Bonny Ibhawoh. Gerechtigheid voor wie geleden heeft onder dat verleden kan tenslotte niet eindeloos worden uitgesteld. ‘Je kan het blikje voor je uit blijven schoppen, maar daarmee verdwijnt het niet.’  

Nee, de Congolezen zijn de Belgische kolonisatie en de schade die ze berokkende nog lang niet vergeten. ‘Herstel gaat over méér dan geld.’ MO* sprak met kunstenares Lucie Kamuswekera, die met verfijnd borduurwerk vastlegt hoe zij de historie van haar land beleefde.

Ze groeide op in Libië in een conservatief gezin en was het enige meisje in de klas met een hidjab. Vandaag deelt journaliste en televisiepionier Taziri al-Omrani rake uppercuts uit aan zowat iedereen die wil morrelen aan de rechten van vrouwen. ‘Ik was op jonge leeftijd al revolutionair.’

MO* sprak met Martin Fayulu, de man die de Congolese verkiezingen van december 2018 ‘verloor’ met 62% van de stemmen. Zijn overwinning werd hem ontstolen door een akkoord tussen Joseph Kabila en Felix Tshisekedi, maar in de aanloop naar de verkiezingen van 2023 is hij strijdvaardiger dan ooit.

Akina Mama wa Afrika is een van de meest spraakmakende feministische organisaties op het Afrikaanse continent. Vrouwelijk leiderschap staat er centraal, in de meest brede zin. Want vrouwen moeten betrokken zijn bij het maken van beleid en bij de besluitvorming, meent directeur Eunice Musiime.

Als kind wou ze het vliegtuig naar Eritrea nemen om haar nonkel uit de gevangenis te bevrijden. Vandaag is de Zweeds-Eritrese activiste Vanessa Tsehaye een van de scherpste critici van het Eritrese regime. Met haar organisatie One Day Seyoum wil ze de mensenrechten van Eritreeërs beschermen.     

‘Als je een geheim wil bewaren, schrijf het op in een boek. Dat zal niemand ooit lezen’, zegt een Congolees spreekwoord. Een nieuw Afrikaans boekencafé in Antwerpen wil dat spreekwoordelijke boek van Afrikaanse literatuur, geschiedenis en kennis openslaan voor elke nieuwsgierige boekenwurm.

Wat begon als een schoolstraf, op het land gaan werken, werd voor Oegandees Edward Mukiibi zijn levensdoel. 'Duurzame, lokale landbouw is de basis voor geluk en de oplossing tegen honger, werkloosheid en het verlies van biodiversiteit', zegt de kersverse voorzitter van Slow Food International.

Over geen enkel continent bestaan zoveel vooroordelen als over Afrika, ziet journalist Dipo Faloyin, die opgroeide in Lagos, Nigeria. In zijn boek Afrika is geen land maakt hij korte metten met de hardnekkigste stereotypes. ‘Mensen praten over Afrika alsof het één land is.’