Dit is het verhaal van Nur, een Somalische vluchteling, opgetekend door #WijZijnHier-blogger Robbert Leysen. Vijf jaar geleden zette hij voor het eerst voet op Belgische bodem. Een kansrijke bodem, of dat is toch wat hij dacht.
De afgelopen jaren hebben 4,3 miljoen Venezolanen hun thuisland verlaten op zoek naar een beter leven. Dat zijn 1 op de 7 inwoners. Twee jaar nadat de vluchtelingencrisis echt losbarstte, is het tijd om eens stil te staan bij de reacties op het terrein: Hoe ervaren Venezolanen in België de aankomst van honderden landgenoten die een nieuw leven prob ...
Wereldblogger Patricia leerde Karrar uit Irak kennen als een van haar cursisten in de les Nederlands.Samen schreven ze zijn vluchtverhaal neer. Karrar vertelt hij over zijn leven in Irak en waarom hij er zich niet meer thuisvoelde.
Frankrijk, België en bij uitbreiding heel Europa moeten eraan herinnerd worden dat ze plichten tegenover allé mensen hebben, vindt Kirsten Masil. Zij bezocht met vzw Humain vluchtelingen in Grande-Synthe en sprak er met mensen op de vlucht.
Lies Gallez leerde als leerkracht aan anderstalige nieuwkomers de achttienjarige Malinese vluchteling Omar kennen. Voor zijn uitzetting naar Duitsland door de Dublinprocedure, zat de weesjongen twee maanden vast in het gesloten centrum 127Bis. Lies zocht hem daar op.
Ik ontmoet Amir* op de speelplaats, waar hij met gebogen hoofd tegen een muur leunt. Ik zeg zijn naam. Hij reageert niet. Ik weet niet of ik het juist uitspreek. En ik besef dat dit eigenlijk het begin van alles is: ik weet zo weinig over hem.
Aangezien diversiteit de basis vormt voor onze samenleving, wordt het best bekeken als een werkwoord, pleit Emmanuel Iyamu. Een werkwoord dat leidt tot een logischere beleidslogica en een goed sociaal beleid dat de ontwikkeling van de samenleving van onderuit volgt.
Vandaag betekent echte neutraliteit het omarmen van alle verschillende symbolen in onze cultureel diverse maatschappij. Daarom moeten we af van de gedachte dat enkel witheid synoniem is voor neutraliteit, vindt Emmanuel Iyamu.
Schuimende monden. Gesmoorde kreten en krampachtig snakken naar lucht. De doodrochels, het angstvallig vasthouden aan de laatste adem. Douma 2018 is een nieuw dieptepunt voor de mensheid.
Al sinds mensenheugenis wordt "de ander" vereenzelvigd en geassocieerd met stereotypen en beeldspraak. Zo ook werd de stereotype Arabier geboren, in het verlengde van een agressief Amerikaans buitenlands beleid.
Dat menselijk lijden ondergeschikt lijkt aan beurscijfers is een kwalijke evolutie . Het motto “Business is business” stuurt de traditionele massamedia. De verontwaardiging voorbij probeer ik de vinger op de wonde te leggen van de miljardenhandel in nieuws. Een pleidooi ter ere van de slachtoffers in New York, én de slachtoffers in Oost ...