De neoliberale orde was te onrechtvaardig en te vervuilend, liet het volk weten. En dus moet het anders: de staat is steeds meer terug als een actor in economie en maatschappij. Garanties op succes zijn er niet, en het wordt een lakmoesproef van menselijke solidariteit.

Het Globale Noorden ontwikkelt het Globale Zuiden door hulp te geven. Het is een idee waar velen rotsvast van overtuigd zijn. Klopt niet, zegt economisch antropoloog Jason Hickel, het is net andersom. Een fragment uit “Van liefdadig naar rechtvaardig”, het nieuwe boek van Els Hertogen.

Hoe kunnen we onrecht écht begrijpen? Hoe vinden we oplossingen? En vooral: hoe moet het anders? Volgens milieu- en mensenrechtenactiviste Vandana Shiva zijn vrouwen het antwoord. Een fragment uit "Van liefdadig naar rechtvaardig", het nieuwe boek van Els Hertogen.

Hoe waardevol zorg of wandelen in een bos zijn, werd het afgelopen jaar wel duidelijk, schrijft Nick Meynen. ‘We weten ondertussen dat het "iedereen-voltijds-werken-concept" moreel failliet is. Er is dan ook geen “terug naar normaal”.’

Een hele generatie leerde dankzij het verzet van de jaren 1960 en 1970 omzien naar het milieu en de ongelijkheid in de wereld. Ze schreef daarmee nieuwe grote verhalen, hoewel conservatieven die tijd dikwijls als ‘normloos’ aanmerken.

‘Soms zijn de horden te hoog om te springen. Je loopt er doorheen, je valt er over.’ Auteur Aya Sabi wikt en weegt, kauwt en herkauwt haar teksten in de taal die niet die van haar grootvader was. Met de "verkeerde" naam en de "foute" huid behoort ze niet tot de geprivilegieerde klasse.

Schrijver Sulaiman Addonia gaat door het leven zonder een ander aan te raken, behalve met zijn woorden. Zoveel anderen uit zijn gemeenschap waren daartoe gedwongen, maar met één verschil: zij waren vrouwen en meisjes, hij niet.

Hoe behouden we onze waardigheid, ons opgegeven hoofd, als onze omgeving ons niet zal overleven en wij onze omgeving evenmin? Nu het Groot Barrièrerif terminaal verklaard is en het smeltpunt bereikt is, reflecteert auteur Anne Provoost over hoe solidair we werkelijk zijn.

Mensen gelijkstellen aan hun potentieel op de arbeidsmarkt is een krasse ontkenning van menswaardigheid. Dat stelt Geert van Istendael in een essay over neoliberale dogma’s die, in navolging van de slavernij, al decennialang mensen beperken tot hun nut. ‘Wat kost het ons? Wat brengt het op?

Een bijzondere correspondentie: Jago Kosolosky, sinds augustus hoofdredacteur van MO*, wisselt brieven uit met zijn voorganger Gie Goris, die eind september met pensioen gaat. ‘Over journalistiek, over de wereld waarover we schrijven, over woorden en beelden, en over de mensen waar het allemaal om draait.’

We willen terug naar normaal na de coronacrisis. Maar wat is normaal, in een wereld met meer CO2 in de atmosfeer dan een mens ooit meemaakte?

Slampoëte Anissa Boujdaini schreef voor Ecopolis “Generation Hope” een essay over de klimaatstrijd. Ze mist analyses die klimaat ook aan kleur weten en durven te koppelen. ‘Wij bestaan niet omdat wij bestaan, maar omdat wij in relatie staan tot witheid. Pas met het statement dat vooral witte jongeren meedoen aan de klimaatbetogingen, werd binnen di ...