Soms ben je veel. Soms ben je afwezigheid. Soms besef je dat je een kwetsbaar kruispunt bent van verhalen en stromen. In urgente tijden is het soms goed om even te vertragen om dat te voelen, schrijft Jan Mertens in zijn column. En daar zijn ook de verhalen van onze voorouders.

‘Dit zijn de échte influencers in Zuid-Afrika’, vertelt de Belgische fotografe Isabel Corthier over de Brotherhood Social Club. Strak in het pak en dansend door de townships proberen ze op hun eigen manier iets aan de extreme criminaliteit te doen.

Activist Mwazulu Diyabanza ondernam de afgelopen maanden meerdere pogingen om Afrikaanse roofkunst uit Europese musea te verwijderen. Op verzoek van MO* bezocht hij de tentoonstelling 100 x Congo, waar hij werd opgewacht door curatrice beeldvorming Nadia Nsayi en een klein leger erfgoedbewakers.

Dienstplicht? Dat was niets voor Walter Zinzen. In de plaats daarvan gaf hij les op een meisjesschool in Katanga. Hij leerde er zelf veel bij, dankzij zijn leerlingen, en ontmoette ook de man die hem ooit de tanden van Patrice Lumumba zou tonen.

300 kippen, met zoveel stuks pluimvee begon Wereldblogger Halewijn Timmerman zes jaar geleden na zijn stage in Senegal een lokale kippenkwekerij. Een avontuur waaruit een positief ondernemend verhaal groeide.

De internationaal vermaarde Pools-Brusselse kunstenaar Marcin Dudek groeide in de jaren negentig op in de massahotels in Krakau. Nauwelijks twaalf jaar oud was hij toen hij de taal van voetbalgeweld koos, een thema dat hij nu nog niet kan loslaten in zijn kunst.  

Vandaag is het moederdag voor vele Antwerpenaren en dan worden mama’s extra in de bloemetjes gezet. Sommigen verdienen zelfs een figuurlijk standbeeld. Dat vinden Noreen, Elena en Sunandita toch over hun moeder. Ze vertellen aan MO* waarom.

‘Ik kon mijn beste vriendin niet meer knuffelen en niemand meer bezoeken. Het was moeilijk voor mij.’ De COVID-19-pandemie bemoeilijkt(e) het leven voor jongeren op de vlucht. Vluchtelingenwerk Vlaanderen vzw organiseerde voor hen samen met partners Tumult vzw en Cera een zomerkamp.

Geen Olympische Spelen deze zomer. Maar MO* zocht en voelde wel de olympische geest: in de dromen van de vrouwen die in Congo en Zuid-Soedan een kinderspel tot volwaardige competitiesport maakten. Ooit al gehoord van nzango of boruboru?

Dat Congolese soldaten van de Force Publique meevochten tijdens WO II is te weinig geweten. Maar het is belangrijk voor de Congolese gemeenschap in België. ‘Ieder jaar herdenkt die de vergeten en onbekende soldaten die zijn gesneuveld.’

Wereldblogger Patricia is terug in België, althans fysiek. Haar geest vertoeft nog steeds in Egypte. In deze laatste mijmering droomt ze weg naar Caïro, door de Egyptenaren gekoesterd als de ‘Moeder van de wereld’.

In het Egyptische Aswan maakt wereldblogger Patricia kennis met een onverwachte gast in haar kamer. En na acht dagen neemt ze afscheid van haar leraar en gids Sallam.