In een logboek houdt Tine Hens bij wat naast het nieuws valt. Onderzoeken, gebeurtenissen of feiten die er wezenlijk toe doen. Nochtans, schrijft ze, is dit een zeer nefaste vorm van desinformatie: de focus van het nieuws vernauwen tot consumentenzaken, maar het toch "hét nieuws" noemen.

Eigenlijk wilde MO*columnist Benoit Dhondt deze column helemaal niet schrijven. Eigenlijk wil hij mensen met een precair verblijfsstatuut helemaal niet vertegenwoordigen als advocaat. Liever heeft hij dat ze dat zélf kunnen doen. ‘Dat ik deze column mag schrijven, is deel van het probleem.’

Soms vragen we ons af in welke wereld onze kinderen volwassen zullen worden. Soms voelen we verdriet en machteloosheid. Misschien, zegt MO*columnist Jan Mertens, is kwetsbaarheid tonen wel eerlijker dan al te hard te roepen dat onze kinderen het zeker beter zullen hebben dan wij.

Van stemmen voor politieke extremen tot persoonlijke keuzes ten nadele van het klimaat. Dat mensen beslissingen nemen tegen hun eigenbelang op lange termijn, is volgens MO*columnist Thomas Goorden inherent aan een verkeerd politiek en financieel systeem.

20.000 doden had de Britse luchtmaarschalk Arthur “Bomber” Harris op zijn geweten na het bombardement op Dresden in WOII. Een stad zonder militaire doelen. Een beetje zoals Poetin toch, niet waar?, schrijft Walter Zinzen. Maar Harris werd niet veroordeeld, hij werd geëerd als een oorlogsheld.

Milieuactivist en MO*columnist van de maand Thomas Goorden kaart een onpopulair feit aan: dat duurzaam consumeren niet zo’n effectieve manier is om de wereld te veranderen. Maar wat is dat dan wél?

Een woord dat alles kan betekenen, betekent uiteindelijk niets meer, besluit MO*columniste Bieke Purnelle als ze naar het hele wokedebat kijkt. ‘Meer dan driekwart van de discussies gaan al lang niet meer over de essentie van woke, sociale rechtvaardigheid, maar over een fictief gevaar.’

Is er nog wel sprake van een scheiding der machten in ons land?, vraagt MO*columnist Thomas Goorden zich af. ‘Blijkbaar is besloten dat de uitvoerende macht niet meer onderhevig is aan controle.’

Nu de oorlog in Oekraïne in alle hevigheid woedt, reageert de wereld geschokt op de gruwel. Toch zijn er ook stemmen die zich laatdunkend uitlaten over driekwart eeuw vrede. De weerstand tegen vrede lijkt een modern verschijnsel. Maar, zegt Geert Van Istendael, donderpredikers zijn van alle tijden.

Het PFOS-dossier leerde ons veel over de Vlaamse industrie en milieubeleid, zegt MO*columnist Thomas Goorden. Maar leerde de politiek daar wel iets uit? ‘De tijd dat de industrie naïef op haar woord werd geloofd is voorbij.’

Met “De wereld die we delen” schreef journaliste Tine Hens een essay over onze verbondenheid met schimmels, bacteriën, salamanders, roodborstjes, bomen en over hoe deze planeet een democratie van soorten is en geen tirannie van een soort verdraagt. Dit is een fragment uit het boekje.

MO*columniste Saskia Van Nieuwenhove blikt terug op haar eigen tijd in jeugdinstellingen. Vertrouwenspersonen met tijd voor een babbel waren cruciaal. Net dat missen jongeren vandaag, door een te groot personeelsverloop en te veel dossiers op het bord van de mensen die met deze jongeren werken.