Ondanks de stijging van het aantal slachtoffers van politiegeweld kwam het niet tot een maatschappelijk debat. Toch geven de families en activisten niet op. ‘We moeten de interesse van het brede publiek wekken, zodat politici politiegeweld ernstig nemen.’

Veel vluchtelingen in Bosnië zijn veroordeeld tot een winter zonder opvang, ook al is er wel genoeg opvangcapaciteit. Dat zegt Peter van der Auweraert afscheidnemend IOM-coördinator in Bosnië. ‘Het is nochtans slechts een kwestie van de sleutel omdraaien en leegstaande kampen openen.’

In Polen staan drie activisten terecht die opkomen voor de LGBTI+-gemeenschap. Ze gebruikten het Mariabeeld met regenboogaureool in een campagne, maar dat zou ‘religieuze gevoelens’ beledigen. ‘De vertegenwoordigers van de Kerk zaaien haat.’

Advocate Marie Doutrepont schreef een boek dat iedereen nú moet lezen, ook Vlaamse politici. ‘Wie haar getuigenissen heeft gelezen, kan zich niet langer verschuilen achter snelle en gemakkelijke commentaren over gelukzoekers in vluchtelingenkamp Moria.’

Bego Demir kreeg een stoflong door zijn werk in een jeansfabriek in Istanboel. Aan diezelfde ziekte zag hij talloze collega’s bezwijken. Nu protesteert Demir tegen ziekmakende processen in de textielsector en richtte hij zelfs een eigen jeansmerk op om bedrijven te tonen hoe het wél moet.

Ook dit jaar kende mooie momenten. MO*redactrice Tine Danckaers blikt terug op een warme junidag in 2020, toen ze een ontmoeting bijwoonde tussen een kunstenares en een sterrenkundige. Het onderwerp van gesprek: de onderschatte kracht van de zon.

‘Dit boek is gewoon Holland.’ Zo staat het op de oranje achterflap van de laatste roman van de Nederlandse-Iraakse schrijver Rodaan Al Galidi. Dat gewone Holland en zijn volk zijn niet zomaar te doorgronden voor wie als buitenstaander het land binnenkomt.

De Frans-Libanese schrijver Amin Maalouf heeft een hard hoofd in de toekomst van de mensheid. Twee conservatieve revoluties – de islamistische en de neoliberale – maken het samenleven quasi onmogelijk. ‘Wat zich in het Midden-Oosten voorgedaan heeft, is rampzalig voor de hele mensheid.’

Er rust allang geen taboe meer op extreemrechts. Opvallend veel jongeren voelen zich wereldwijd aangetrokken tot de masculiene cultuur van bloed en bodem, complottheorieën en uitsluiting, al zit het discours van extreemrechts vol tegenstrijdigheden. Vanwaar komt die fascinatie? 

Waarom kijkt Black Lives Matter nauwelijks naar wat vandaag in Afrika gebeurt? En waarom weten we zo weinig over het Globale Zuiden? Idesbald Goddeeris, hoogleraar Koloniale geschiedenis, haalt verrassende vragen boven in een gesprek met oud-collega en Revolusi-auteur David Van Reybrouck.

Het klopt niet dat etnisch-culturele verenigingen een succesvolle integratie in de weg zouden staan. Onderzoek toont net het omgekeerde aan, zegt Dirk Jacobs, professor Sociologie aan de ULB. ‘Waar we ons eigenlijk vooral zorgen over zouden moeten maken, zijn de mensen die nergens lid van zijn.’

‘De beste manier om een beweging als Black Lives Matter in België te neutraliseren? De deur wagenwijd openzetten, commissies oprichten en activisten verdelen door hen te lokken met postjes en machtsposities.’