Het concept van liefde mag nooit begrensd worden en we zouden het moeten omarmen in al haar diversiteit, zegt MO*columniste Anya Topolski. Ze pleit dan ook voor de dekolonisering ervan. Gedekoloniseerde liefde kan ons meer liefdevol en meelevend maken. Twee dingen die heden ten dage dun gezaaid zijn.

Bert Gabriëls stoort zich aan het businessplan van de verpakkingsindustrie. Zeker als je bedenkt dat besparingen vandaag de mantra van onze samenleving zijn. Voor Bert staan verpakkingen met stip op één op de lijst met 'overbodige dingen waarop bespaard kan worden'.

Hoe vrij zijn we als we gewoon doen wat alle anderen doen?, vraagt columnist Jan Mertens zich af. Misschien is het in tijden van acute klimaatcrisis wel goed om eens rustig na te denken over de zogenaamde rationaliteit van de consument. En misschien is het wel goed dat we onszelf iets meer als een burger gaan zien in ons idee van vrijheid.

Wat te zwaar is, valt niet te dragen. Amina Belôrf zette door, ontwikkelde een overlevingsmechanisme, draaide mee in de ratrace van het leven. Maar toen was er de burn-out, en de gedwongen, reddende adempauze. ‘Iedereen is in gevecht met deze duizelingwekkende snelheid die ons angstig maakt.’

Lisette Ma Neza weet niet of ze aan heimwee lijdt of aan Fernweh, een gemis aan ergens ver weg. Ze weet alleen dat ze altijd weg wil. Op zoek naar avontuur? Naar vrijheid? Of in de hoop ergens te belanden, aan te stranden waar ze niet “de ander” is?

Als je aan Ewald Engelen vraagt wat de schokkendste ontwikkeling van de jaren tien was, dan is dat wat hem betreft de totale ondergang van links. De crisis die dit decennium tekende, en die diepe voren trok in de zieltjes van miljoenen burgers, kwam van rechts. En toch heeft links in vrijwel heel Europa het deksel op de neus gekregen.

Verhalen zijn manieren om naar de wereld te kijken en om andere werelden te verbeelden. Ze bewegen, ook in tijden van klimaatcrisis.

Bij de ouders van Pia mag het geloof in de mensheid dan al gegroeid zijn, Bieke Purnelles geloof in die mensheid toont zich heel wat minder flexibel. Dat we in staat zijn een medicijn te ontwikkelen tegen een zeldzame ziekte, maar dat levensreddende prikje niet beschikbaar kunnen stellen aan wie het nodig heeft voor een prijs die normale mense ...

In discussies over klimaat en wat te doen om een klimaatchaos te vermijden klinkt al snel het verwijt dat je moraliseert. Dat is vaak terecht, maar soms is er zo’n angst om te moraliseren dat we geen ethisch debat meer voeren. En dat is dan ook weer niet zo’n goed idee.

Is het mogelijk om een column te schrijven, die verschijnt op 11 september zonder het te hebben over 11 september? De datum werd het ongevraagde ijkpunt van de 21e eeuw. We hebben veel verloren die dag. Vandaag wil ik een poging doen om een stukje terug te winnen.

Een paar weken geleden bracht de hooggeleerde en eerbiedwaardige instelling Leopoldina een rapport uit dat heet: “Klimaatdoeleinden 2030: Wegen naar een duurzame beperking van de CO₂ uitstoot”. Geert Van Istendael wilde de dertig pagina’s van die studie wel woord voor woord overschrijven, maar hield het toch bij een eerder beknopte column.  ...

Soms lijkt de wereld een beetje gebroken, als je die gevaarlijke, vieze en giftige venten ziet zoals de heer DT, tevens president. Soms sta je te roepen tegen de televisie. Soms verlang je naar een beetje troost.