Op 7 mei telde heel Afrika iets meer dan 52.000 bewezen corona-besmettingen op een bevolking van ruim 1,3 miljard. Dat is ongeveer evenveel als in België. Waarom worden in zovele Afrikaanse landen dan draconische maatregelen genomen die de bevolking tot wanhoop drijven?

De armste landen in de wereld lijden niet alleen onder de COVID-19-pandemie, maar kampen ook met een net zo dodelijke schuldenlast die investeringen in de zorg belemmert.

De economieën van Nigeria en Angola kunnen niet zonder Bonny Light en Hungo Blend. Dat zijn geen flitsende filmsterren, maar oliesoorten die het leeuwendeel van de inkomsten voor die landen moeten binnenrijven. Maar de olieprijzen zijn op een historisch dieptepunt beland, en de vraag dringt zich op: welke impact heeft dat op de olieproducerende lan ...

Erfgoed ligt voor het grijpen in Somaliland. ‘Geen enkele site of monument in Somaliland is veilig, zolang er geen nationale wetten, geld, infrastructuur en getrainde mensen zijn. Tot die tijd kan iedereen als een Indiana Jones straffeloos gaan graaien.’ Maar voor de Somaliërs is erfgoed veel meer dan rotstekeningen of ruïnes.

‘Neokoloniaal en racistisch’, was de felle kritiek op het idee om potentiële coronavaccins in Afrika te testen. De paniek werd snel bedwongen, maar om de reactie te begrijpen, moeten we oog hebben voor het koloniaal medisch beleid dat gepaard ging met uitbuiting en onderdrukking, stellen critici.

Marokko wil tegen het einde van dit jaar 42 procent van zijn elektriciteit opwekken uit hernieuwbare energie. Met grootschalige zonneparken is het land alvast stevig op weg om die ambitie te halen. MO* onderzocht of ook de lokale gemeenschappen daar van meegenieten.

Gigantische zwermen woestijnsprinkhanen vreten de velden van boeren leeg in Oost-Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Azië. ‘De combinatie van sprinkhanen, klimaatverandering, droogte, conflicten en het coronavirus dreigen een gevaarlijke cocktail te worden voor heel Oost-Afrika’, zegt Cyril Ferrand van de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO).

In de hoofdstad Kinshasa heerste afgelopen weekend chaos na een aangekondigde lockdown, die toch weer afgeblazen werd. ‘Onze machthebbers geven de indruk in het duister te tasten.’ Maar een virus wacht niet op internationale solidariteit of op politieke eenheid, dat weten de Congolezen maar al te goed. Dus doen ze zelf maar wat ze kunnen.

In de Noord-Afrikaanse landen, die een grote informele economie kennen, zorgt de coronacrisis voor zware economische klappen. Daarnaast wordt de pandemie in Libië gebruikt om grondgebied te winnen, terwijl de nood aan humanitaire bijstand er net torenhoog is.

Regeringen in rijke landen moeten arme landen niet negeren in de strijd tegen het coronavirus, anders is het onmogelijk de ziekte onder controle te krijgen. Daarop wijzen ontwikkelingsexperts.

De ernst van de coronacrisis is nu algemeen erkend. Europese regeringen nemen krachtige maatregelen, de bevolking had haar verantwoordelijkheid al langer genomen. Maar zijn vluchtelingenkampen klaar voor corona? Of ziekenhuizen in het Afrikaanse binnenland? Het korte antwoord is: neen.

De namen Giulio Regeni en Patrick George Zaki zeggen je waarschijnlijk weinig. De eerste, een student, werd in 2016 verminkt en vermoord teruggevonden. De laatste, een activist, zit al een jaar vast in een Egyptische cel. De Egyptische student Ahmed Samir wacht hetzelfde lot.