Gaan we alles recycleren, tot we een perfecte kringloop hebben, maar nog wel steeds evenveel plastic flesjes, vraagt MO*columnist Jan Mertens zich af. Of kunnen we naast recyclage van de dingen die echt nodig zijn ook denken aan een toekomst met minder plastic? Een toekomst met dingen die blijven.

‘Van de pot gerukt. Gesjochten. Kierewiet. Krankjorum.’ MO*columnist Geert Van Istendael maakt zich druk over de kletterende (media-)ruzies over “culturele toe-eigening” of “Cultural appropriation”. ‘Culturele toe-eigening? Hoe meer, hoe liever!’, vindt Geert.

Nadat ik het contract had getekend waardoor ik hier niet langer columniste ben maar halftijds redacteur klimaat bij MO* word, kwam nog een laatste vraag. Of beter: een niet afdwingbare verplichting die als vraag geformuleerd werd. Het betrof de sociale media.

Dat soorten verdwijnen is doodnormaal. Maar de schaal waarop erg veel diersoorten er op wereldschaal de brui aangeven, is dat niet. Wetenschappelijke alarmkreten klinken almaar luider en ongemakkelijker.  Lijden we aan hardhorigheid, vraagt gedragsecoloog Hans Van Dyck zich af.

MO*columniste Aya Sabi gaat op haar eigen manier om met al het slechte nieuws dat ons bijna dagelijks overspoelt. 

Tijdens het zoeken naar inspiratie voor een column, voelde Anya Topolski een zekere apathie opkomen. ‘Wat heeft het voor zin, deze wereld gaat naar de knoppen’, dacht ze bij ieder onderwerp. Maar tegelijkertijd besefte ze dat je aan apathie niet mag toegeven, ‘want dat is exact hoe onrechtvaardigheid wint’.

De hoeveelheid plasticafval die de mens dagelijks in zee uitbraakt, is hallucinant. Een van de vele slachtoffers is Henderson eiland, een stip in de Stille Zuidzee. Dagelijks braakt de zee als een vuilniswagen vol PMD plasticresten uit op het strand van dit eiland.

De invloed van de menselijke bedrijvigheid op andere levensvormen gaat ver. Erg ver. En we hebben het vaak niet door dat er meer dan een luchtje aan zit, betoogt gedragsecoloog Hans Van Dyck.

Kinderen zijn de toekomst en daarom willen we hen voortdurend tegen de ellende van de ware wereld beschermen. Sachli Gholamalizad pleit voor de omgekeerde benadering: bescherm kinderen minder, maar luister meer naar hen. Zij zijn tenslotte de toekomst.

We zijn een samenleving “on the run”, zo begint Bleri zijn column. Die jachtigheid van de samenleving zorgt ervoor dat we eigenlijk niet meer weten wie “de ander” is. Het is pas als we even stil blijven staan dat we voorbij het karikaturaal en simplistisch beeld kunnen kijken dat ons vaak werd aangepraat, het is pas dan  ...

Als we vooruitgang enkel kunnen interpreteren als “steeds meer”, als meer produceren en consumeren, lopen we onherroepelijk vast, met achteruitgang als gevolg, zegt Jan Mertens.

Professor gedragsecologie Hans Van Dyck (UCL) trekt op excursie naar vertrouwd gebied voor een verrassende ontmoeting met uw eigenste fauna en flora. Een ecologisch herstelplan dringt zich echter op in dienst van uw lijf en geest.