De aanslag op Paasdag in de Pakistaanse stad Lahore is een dieptepunt, maar geen uitzondering. Geweld tegen christenen en andere religieuze minderheden neemt toe in Pakistan en de overheid lijkt machteloos. Nochtans begon de geschiedenis in Pakistan veelbelovend.  

In de Pakistaanse stad Lahore pleegde een extremistische fractie van de Taliban een aanslag op een park waar christelijke families Pasen vierden. Met 70 doden en 350 gewonden is het de ergste aanslag van de jongste jaren. Maar het is niet de enige uitdaging van extremistische militanten aan de Pakistaanse staat.

Ivoriaanse muzikanten hebben de handen ineengeslagen voor een lied tegen de terreur. Het nummer "Même pas peur" en de  bijhorende videoclip werden opgenomen op het strand waar begin deze maand negentien mensen werden gedood.

Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch (HRW) roept de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk op om de wapenleveringen aan Saoedi-Arabië te staken. Een actie die weinig kans maakt om te slagen, geven ze zelf toe. De symbolische waarde is er echter niet minder om.

'In deze tragische dagen neemt het volk van Brussel vreedzaam zijn stad in beslag. Honderden kaarsen branden op het Beursplein. Zelfs de taalstrijdbijl hebben we begraven', schrijft Geert Van Istendael. Dat was voor dat een zwarte bende hooligans de sereniteit kwam verstoren.

Na meer dan een jaar in Istanboel begrijp ik al goed Turks. Ik begrijp de woorden van grappende taxichauffeurs, verkopers om de hoek, straatmuzikanten, conversaties van medestudenten. Bij mijn terugkomst in dit land in september merkte ik in hun woorden het voor mij nieuwe ‘patlamak’ op: ontploffen. Sindsdien bijna dagelijks verwerkt in ...

Columniste Tine Hens over onze harde maatschappij: ‘Zelfs als je je hoofddoek aflegt, openlijk een Koran verbrandt, lacht met de cartoons van de profeet, en een varken opeet, dan nog zal het niet voldoende zijn.’

Op duizenden kilometers afstand de aanslagen van Brussel ervaren terwijl je in het "onveilige" Libanon zit. Een wereldblogger deelt haar ervaringen.

‘Een brug waaraan duizenden mensen jarenlang aan gewerkt hebben, werd dinsdag opgeblazen’, zo antwoordde Latifa (48) uit Antwerpen toen ik haar om een reactie op de aanslagen in Brussel vroeg.

MO* contacteerde commentatoren in Afghanistan, India, Jordanië, Libanon en Pakistan, landen waar de haatkaravaan lang voor Brussel toesloeg. We stelden hen vragen die ook voor België en Brussel relevant zijn.

'Je gaat toch niet naar Centraal-Amerika,’ zeiden ze verontwaardigd. ‘Ze’ zijn de mensen die ik een half jaar geleden over mijn reisplan vertelde. Want ‘ze’ achtten de regio te gevaarlijk. Dat net zij en niet ik achterbleven in een land dat spoedig in een puinhoop zou veranderen, wist niemand.

Tine Destrooper volgt voor MO* de Amerikaanse verkiezingen vanuit New York, maar op dinsdag 22 maart werd ze heen en weer geslingerd tussen de Belgische gruwel en de Amerikaanse horror.