Het coronavirus zorgt wereldwijd voor een gevoel van urgentie en gevaar. Het onderwerp haalt dagelijks de media. Maar ook in de berichtgeving over het virus sijpelt fake news binnen, stelt MO*columniste Ching Lin Pang vast. Samenzweringen en valse geruchten zwepen de mensen op tot vreemdelingenhaat. Chinezen zijn de kop van jut. Men is blijkbaar ui ...
China blijft verbazen. Jongeren niet ouder dan 25 jaar zijn patriottischer dan ooit volgens een recente peiling. Ze zijn trots Chinees te zijn en steunen de overheid voluit. Maar op vlak van gender issues geeft de generatie Z dan weer blijk van progressiviteit.
Varkensvlees is immens populair in China. Jammer genoeg wordt het land geteisterd door de Afrikaanse varkenspest, en dat bezorgt de Chinese leiders ernstige kopzorgen. Zij beseffen maar al te goed dat het volk begint te morren als het niet goed eet.
Oude huizen of tweedehandskleding, dat is niet aan Chinezen besteed, weet Ching Lin Pang. ‘Je weet maar nooit wat de gemoedstoestand is van een dode’, geldt de redenering. Maar dat wil nog niet zeggen dat het altijd zo zal zijn, want ook daar neemt het ecologisch bewustzijn toe.
Toen de Chinese vluchteling David Tran in de Verenigde Staten terechtkwam en er enkele jaren later een saus samenstelde op basis van jalapeño-pepers en het pikante goedje de naam “Sriracha” gaf, schreef hij geschiedenis, hoewel hij dat toen niet besefte.
Vijftig worden, of erger nog een halve eeuw oud, was en is in sterke mate een groot taboe in het Westen. Niet zo in China. Enkele jaren geleden beloofde mijn oudste zus zichzelf: ‘Na mijn vijftigste doe ik alleen wat ik graag doe’.
We hebben zopas een tijdje op het lieflijke Indonesische eiland Bali doorgebracht. Stel dat mevrouw Rutten op een dag in Bali zou belanden. Zou ze dan werkelijk volhouden dat deze cultuur minderwaardig is aan de onze?
Berichtgeving over Afrika is overwegend negatief en ook wat de Chinese aanwezigheid in Afrika betreft, komt weinig positief nieuws. 'Op Chinese sociale media hoor ik een ander geluid', weet columniste Ching Lin Pang. 'Daar wordt het continent voorgesteld als een landmassa van opportuniteiten'.
Om minder afhankelijk te worden van het buitenland heeft de Chinese overheid in 2015 beslist om van de aardappel basisvoedsel te maken na rijst, tarwe en maïs. China-kenner Ching Lin Pang legt uit hoe en waarom de aardappel aan een opmars bezig is in het land.
Het is sinds mijn kindertijd geleden – en dat is toch even geleden- dat ik nog ‘sjing, sjang, sjong’ werd nageroepen op straat’, zegt MO*columniste Ching Lin Pang. Het verwerpelijke “spleetogengebaar” duikt echter nog veel te vaak op.
China was lange tijd de slechte leerling van de klas, als het over milieubeleid. Maar het land heeft een bijna onwaarschijnlijke inhaalbeweging gemaakt, schrijft MO*columniste Ching Lin Pang. Misschien kunnen we op dat vlak nog wat van hen leren?
Mijn studenten geloofden me eerst niet omdat Chinezen geen kaas eten, laat staan dat ze kaas maken. Toch leert Liu Yang sinds 2009 zijn volk authentieke Franse kazen eten.