Hoe vrij zijn we als we gewoon doen wat alle anderen doen?, vraagt columnist Jan Mertens zich af. Misschien is het in tijden van acute klimaatcrisis wel goed om eens rustig na te denken over de zogenaamde rationaliteit van de consument. En misschien is het wel goed dat we onszelf iets meer als een burger gaan zien in ons idee van vrijheid.

Als je aan Ewald Engelen vraagt wat de schokkendste ontwikkeling van de jaren tien was, dan is dat wat hem betreft de totale ondergang van links. De crisis die dit decennium tekende, en die diepe voren trok in de zieltjes van miljoenen burgers, kwam van rechts. En toch heeft links in vrijwel heel Europa het deksel op de neus gekregen.

Verhalen zijn manieren om naar de wereld te kijken en om andere werelden te verbeelden. Ze bewegen, ook in tijden van klimaatcrisis.

Een paar weken geleden bracht de hooggeleerde en eerbiedwaardige instelling Leopoldina een rapport uit dat heet: “Klimaatdoeleinden 2030: Wegen naar een duurzame beperking van de CO₂ uitstoot”. Geert Van Istendael wilde de dertig pagina’s van die studie wel woord voor woord overschrijven, maar hield het toch bij een eerder beknopte column.  ...

Het is een beetje in. Het verbinden. Misschien is het wel belangrijk dat we dat woord een beetje spaarzaam gebruiken en niet als een excuus om niet te moeten kijken of om te vluchten van wat op ons afkomt.

Uw aandacht graag voor een dun boekje. De toon is vriendelijk, het verhaal genadeloos. Hoffelijk deelt de auteur, Kishore Mahbubani, oorvijgen uit en geloof me vrij, ze zinderen nog lang na.

Werken aan een economie van het genoeg biedt perspectieven op echte vooruitgang. Volgens MO* columnist Jan Mertens is het hoog tijd dat er een plek komt waar we over zo’n economie kunnen nadenken.

Gaan we alles recycleren, tot we een perfecte kringloop hebben, maar nog wel steeds evenveel plastic flesjes, vraagt MO*columnist Jan Mertens zich af. Of kunnen we naast recyclage van de dingen die echt nodig zijn ook denken aan een toekomst met minder plastic? Een toekomst met dingen die blijven.

Als we vooruitgang enkel kunnen interpreteren als “steeds meer”, als meer produceren en consumeren, lopen we onherroepelijk vast, met achteruitgang als gevolg, zegt Jan Mertens.

Bieke Purnelle is niet gelukkig met de dumpingprijzen die grootwarenhuizen hanteren voor producten als boontjes, mango’s en andere groenten en fruit. Want, zo stelt ze, wanneer ons eten en onze kleren bijna gratis zijn, dan betalen anderen én ons milieu een hoge prijs.

De ‘verliezers van de globalisering’ worden straks misschien ‘Time Person of the Year’. Maar er zijn er die hen graag in de hoek van ‘deplorables’ of terechte losers willen plaatsen en het debat zo in de kiem proberen te smoren. Dat mogen we niet laten gebeuren. We moeten nu echt werk maken van een eerlijkere glo ...

Het gros van de mensen zal zich met graagte wereldburgers noemen. Maar voorbij de façade gaapt vaak een vochtige put. Nog steeds. Dat bleek de voorbije dagen uit de manier waarop  "de Chinezen" opgevoerd werden in mediadiscussies en tapkastgesprekken.