Op 28 januari ging ik op bezoek bij de Belg Pol D'Huyvetter in favela Babilonia in Rio de Janeiro. Hij heeft daar een hostel, restaurant en verschillende communautaire, sociale en ecologische projecten. Hij zal ons gidsen tot de top van Moro da Babilonia, een ervaring vol verassingen...

Fidel Alejandro Castro Ruz, beter gekend als Fidel, leider van de Cubaanse revolutie en symbool van de linkse opstand in Latijns-Amerika, is niet meer. Het zijn onzekere tijden: Cuba zonder Fidel, de VS met Trump, de kantelende regimes in Latijns-Amerika. Wat met Cuba na de Castro’s?  

Het is vijf uur in de ochtend in Rio de Janeiro. Ik word wakker door een reeks explosies. Mijn bed staat op zo'n vijfhonderd meter van één van de officiële stadions van de Olympische Spelen, die enkele weken geleden werden uitgezwaaid.

Aan tienduizenden gezinnen in Rio de Janeiro zijn de Olympische Spelen niet besteed. De investeringen voor het grootste sportevenement ter wereld hebben de kloof tussen arm en rijk alleen maar groter gemaakt.

'Zes jaar was ik toen ik hier met mijn ouders aankwam. Er woonden een veertigtal mensen, nu zijn we met zo’n 2000 en zijn er 200 gastenverblijven.’ Terwijl hij de gifgroene kikker – symbool voor Costa Rica, zijn land – bekijkt, vertelt hij over het eiland dat zijn thuishaven werd: Tortuguero.

Mijn eerste reactie toen ik te horen kreeg dat mijn sociaal project IPOM in Brazilië in een favela gelegen was, was niet positief. Eerder angstig. Dé gevreesde favelas waar Brazilië zo bekend om staat. Zou ik dit wel doen?

Sinds juli wapperen de Amerikaanse en Cubaanse vlag in Havana en Washington. Terwijl de normalisering van de diplomatieke betrekkingen tussen de Verenigde Staten en Cuba doorgaat, heeft de bevolking in het afgelopen jaar weinig gemerkt van de nieuwe situatie. 

Het is één van de meest bijzondere plekken op aarde, de Galapagoseilanden. Met een enorme biodiversiteit, waar je mond haast letterlijk van openvalt. De vraag is alleen: hoelang nog?

Mijn plan om mens en samenleving in Zuid-Amerika zo onbevangen mogelijk te leren kennen… Een mooi plan, waar ik helaas niet altijd in slaag. In deze blogpost schrijf ik over mijn ervaring in San Cipriano, Colombia. Een vrij negatieve ervaring waar ik niet trots op ben, maar waar ik wel veel uit geleerd heb. Ik had te kampen met een cult ...

In de Chileense hooglanden in Noord-Chili kunnen mensen alleen overleven dankzij de grote stroom toeristen die afkomt op het natuurschoon. Maar sommige inwoners maken het wel erg bont: zij vragen geld als ze gefotografeerd of geïnterviewd worden.

Jan Flamend verkoopt verkoopstechnieken, ook aan boerencoöperaties, wijkorganisaties of andere basisbewegingen in het Zuiden. Voor een recente opdracht mocht hij naar Bolivia. Eerst werd hij uitgescholden voor wereldwinkelwijf, daarna aangestaard als buitenaards wezen.  En toen kwam alles goed.

Potosi, Bolivia - Sommige toeristen passen voor de kijktoer naar de Cerro Rico. Gaan gapen en zien hoe de mijnwerkers afzien? Ze vinden het a-sociaal en moreel niet kunnen. Maar de 'Berg die Mensen Eet' is al vijfhonderd jaar een attractie. Vandaag betalen hele horden kijklustigen (veel geld) om door de berg te kruipen. Ze komen dicht bij een brok ...