Besparen: dat lijkt voor velen nog altijd dé wonderpil die ons begrotingstekort als bij toverslag zal genezen, stelt MO*columnist Geert Van Istendael vast. Maar ondanks jaren van krenterigheid kampt België nog steeds met dat tekort. ‘Er rest ons slechts één middel, één.’

MO*columnist Walter Zinzen is er niet over te spreken dat de politieke klasse nu al bezig is met de verkiezingen van volgend jaar. Partijbelang primeert blijkbaar boven landsbelang, en dat is gevaarlijk voor de werking van onze democratie.

Op de schoolbanken kreeg MO*columniste en klimaatactiviste Katrin Van den Troost steevast te horen dat de vervuiler betaalt. Alleen lijkt dat niet op te gaan voor een van de meest vervuilde lappen grond in Europa: daar waar multinational 3M decennialang PFOS dumpte.

Hoop is op veel plaatsen te vinden, merkt radiomaakster en MO*columniste van de maand Layla El-Dekmak op. In het wapperen van een vlag, het trots meedragen van een stuk fruit of het schilderen in bepaalde kleuren. Geen verrassing dus dat de nieuwe Israëlische regering de Palestijnse vlag verbiedt.

Waarom zouden wij de rechtsstaat respecteren als de Belgische staat dat niet eens zelf doet, vraagt MO*columniste Layla El-Dekmak zich af. Ze ziet hoe vluchtelingen het recht op bed, bad en brood keer op keer wordt ontzegd. En dat terwijl de staat daarvoor al meermaals op de vingers werd getikt.

Christenen herdenken dezer dagen de geboorte van Jezus. Ze zijn dankbaar voor zijn leer, die vrede op aarde had moeten brengen, schrijft Walter Zinzen. Maar zullen we dan op Pasen niet beter het falen van zijn volgelingen herdenken in plaats van het onwaarschijnlijke verhaal over zijn verrijzenis?

We kijken er amper nog van op: corruptie, misbruik, desinformatie, grensoverschrijdend gedrag of flagrante schendingen van mensenrechten, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. ‘Wij verwachten meer eerlijkheid en ethiek van de gemiddelde twaalfjarige dan van mensen op besluitvormende posities.’

12 jaar geleden stak Tunesiër Mohamed Bouazizi zichzelf in brand en bracht zo een grensoverschrijdende protestgolf teweeg. En hoewel er in Tunesië intussen sprake is van een autoritair bewind onder president Kais Saied, ziet MO*columniste Faïrouz ben Salah toch een reden tot optimisme.

Nationalisme en vreemdelingenhaat vergiftigen andermaal onze samenleving, merkt MO*columnist Walter Zinzen. De geschiedenis herhaalt zich nooit op dezelfde wijze, zo wil het cliché. Maar ze herhaalt zich wel degelijk.

Grootschalige desinformatie is de mijn die ligt te sluimeren onder het speelplein, schrijft Bieke Purnelle in haar column. Een verkeerde hinkstapsprong en ze ontploft. Laten we ze vrijelijk circuleren en de geesten verzieken? Bouwen we eindelijk een buffer? Of is het al te laat?

In de aanloop naar de COP27 in Egypte weerklonk de vraag of de top wel te verzoenen was met de precaire mensenrechtensituatie in het land. Die kans is er, meent MO*columnist Kiki Berkers, want mensenrechten zijn onlosmakelijk verbonden met de klimaatcrisis.

Taal is nooit neutraal. Het is duidelijk dat er een rechtstreeks verband is tussen woorden en daden en tussen verkiezingstaal en beleid, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. Kijk maar naar bijvoorbeeld Viktor Orbán. Die deed precies wat hij de Hongaren beloofde.