Tine Hens trotseerde dit weekend weer en wind om deel te nemen aan een van de vele kleine protestacties die overal ter wereld werden gehouden in de marge van de klimaattop in Parijs. Want ‘Niets is eenvoudiger dan wegkijken, de schouders ophalen en een volgende mening op Twitter ventileren’

Morgen vieren ze in de Verenigde Staten hun grootste feestdag: Thanksgiving. De achtergrond van het gebeuren zou zijn dat men dankbaar was voor de goede oogst van het afgelopen jaar. Een dag waarop je expliciet dankbaar bent voor en stilstaat bij wat je hebt: het is een fenomeen dat van mij gerust naar hier mag overwaaien.

Aan iedereen op deze aarde een duurzame en rechtvaardige toekomst garanderen, betekent dat de ecologisch gulzigen plaats zullen moeten maken voor de anderen. Aldus columnist Jan Mertens.

Ooit had een verontschuldiging de smaak van een overwinning: de dader gaf eindelijk toe aan de stoïsche volharding van het slachtoffer. Vandaag is een verontschuldiging te vaak gereduceerd tot een retorische truc en heeft de bittere nasmaak van de frustratie, zegt Orlando Verde.

Wie heeft in Europa de massale migratiegolf zien aankomen, vraagt columnist Geert Van Istendael zich af. ‘We hadden het veel te druk met Griekse keien het vel af te stropen.’ Wie kan de moeilijke taak aan dit alles in goede banen te leiden?

‘Op een zondagochtend om halfzeven de wekker zetten om naar de kerk te gaan. Het is niet het meest voor de hand liggende wat een Belgische moslim zou doen tijdens een reis in New York, maar na een intense week voel je wel eens de nood aan een moment van rust en zingeving’, schrijft kersvers MO*columniste Warda El-Kaddouri in haar eerste bijdra ...

‘Op 1 november viert een voorlopig nog heel klein deel van de wereldbevolking een speciale gelegenheid. Het is dan wereld veganisme dag. Een gepast moment dus voor een woordje over veganisme, en over waarom “extreem” gedrag niet noodzakelijk verkeerd is’, zegt overtuigd vegetariër Tobias Leenaert

Orlando Verde heeft deze maand geleerd dat vooral één mechanisme racisme in stand houdt: ‘En het komt telkens terug, onafhankelijk van de omstandigheden.’

Tot een paar jaar terug kreeg je een column over een vrijhandelsdossier nergens gesleten (behalve misschien aan MO*). De luttele keren dat je over handelsbeleid sprak, was op obscure conferenties voor een paar collega’s (vaak dezelfde vijf). Ferdi De Ville brengt daar vanaf vandaag verandering in met zijn columns.

Tegen de tijd dat u dit leest, is het verdict wellicht al bekend. Maar sta mij toe om zelf een voorstel te doen en mijn hoogst eigenste laureaat van de Nobelprijs voor de Vrede 2015 toe te lichten.

Elke fundraiser van eender welke non profit weet het. Een brief die vraagt om een gift, en daarbij het leed van één met naam genoemd individu benadrukt, doet veel meer mensen naar de portefeuille tasten dan een brief die vertelt over het leed van vele duizenden mensen. Het is een voorbeeld van hoe onze emoties ons leiden bij ons altruïstisch gedrag ...

Vluchtelingen verlaten meer dan dat ze ergens binnendringen, stelt Barbara Sarafian in haar column. Ze vraagt zich af of zij de kans hebben om stilte in zichzelf te vinden en tegelijk met het achtergelaten land en het land van belofte bezig te zijn.