Cubaanse artsen hebben de afgelopen decennia heel wat ervaring opgedaan met rampen en infectieziekten. Daardoor staan ze nu heel wat landen bij in hun strijd tegen COVID-19, en dat is een belangrijke bron van deviezen voor Cuba.

Het coronavirus arriveerde later in Zuid-Amerika maar heeft van dit deel van het continent al een nieuw epicentrum van de COVID-19 pandemie gemaakt. Brazilië is het zwaarst getroffen land.

De coronacrisis zal het aantal mensen met acute honger in de wereld nog dit jaar verdubbelen, tot meer dan een kwart miljard, tenzij snel wordt ingegrepen. Dat zegt het Wereldvoedselprogramma (WFP).

De ziekenhuizen in Latijns-Amerika dreigen overspoeld te worden door de coronacrisis. De gezondheidsdiensten schieten zonder epidemieën al te kort, zeker voor mensen in armoede. Zelfs Brazilië, het grootste land, is niet voorbereid .

In Venezuela houdt het geweld tegen oppositie en pers aan. Dat zegt Michelle Bachelet, de Hoge Mensenrechtencommissaris van de Verenigde Naties. ‘We hebben aanvallen geregistreerd op het hoofdkwartier van een politieke partij, op verschillende ngo’s en op kantoren van media’, aldus Bachelet.

Nergens ter wereld is het verdedigen van mensenrechten zo gevaarlijk als in Latijns-Amerika. Dat blijkt uit het jaarverslag van Amnesty International over de regio.

In illegale goudmijnen in Venezuela zaaien gewapende groepen op een gruwelijke manier terreur. Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch hoorde van verschillende getuigen over “macabere misdaden”.

Gebieden in het Amazonewoud die beheerd worden door inheemse stammen, stoten veel minder CO2 uit dan andere delen van het woud, blijkt uit nieuw onderzoek. De reservaten beslaan 52 procent van de regio, maar stoten amper 10 procent uit.

Gewapende groepen gebruiken grof geweld tegen inwoners van de Colombiaanse provincie Arauca en de aangrenzende Venezolaanse staat Apure. Dat zegt Human Rights Watch (HRW) in rapport dat vandaag verscheen.

De democratie in Venezuela kreeg een nieuwe klap met de verkiezing van twee parlementsvoorzitters. De confrontatie verhardt en de politieke uitwegen worden gesloten. Ondertussen houdt de sociaaleconomische crisis aan en verlaten Venezolanen massaal het land.

Zeventien Latijns-Amerikaanse presidenten hebben de voorbije tien jaar het einde van hun termijn niet gehaald. In tegenstelling tot vroeger verdwijnen ze niet door een simpele staatsgreep. 

Zuid-Amerika was in oktober het schouwtoneel van sociale onrust en electorale afstraffing. Het toont de dilemma’s waar Latijns-Amerika voor staat. In geen land werd dat zo duidelijk als in Chili, met zijn massale, nog groeiende protesten en uitbraken van geweld.