In 2013 gebeurde wat niemand een jaar eerder had durven voorspellen: Iran sloot na onderhandelingen een akkoord met de 5+1-coalitie en beloofde de verrijking van uranium op te schorten. In ruil komt er een versoepeling van de sancties tegen het land. 

Van het Midden-Oosten tot de Oost-Chinese Zee: de gebeurtenissen vorige week hebben zeer duidelijk laten zien hoe het Amerikaanse buitenlandbeleid drastisch aan het veranderen is. Voor Israël en Saoedi-Arabië voorspelt dat weinig goeds.

Ondanks sterke bezwaren van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en vooral Republikeinen in de Verenigde Staten, lijkt het akkoord dat de VS en vijf andere grote landen hebben gesloten met Teheran over het Iraanse kernprogramma, wereldwijd steun te krijgen.

Twee vroegere steunpilaren van het Amerikaanse buitenlandbeleid hebben het Congres gewaarschuwd voor nieuwe sancties tegen Iran. Ze vrezen dat sancties de lopende onderhandelingen met Teheran over zijn nucleaire programma zullen ondermijnen, of zelfs kelderen.

Steeds meer tekenen wijzen op een toenadering tussen Teheran en Washington. Een nieuw tijdperk lijkt aan te breken, en het is niet meer ondenkbaar dat er een politieke oplossing komt na 33 jaar confrontatie tussen beide landen.

Een ontmoeting tussen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Kerry en de Saoedische koning Adbullah heeft de plooien mogelijk wat gladgestreken. Maar in beide hoofdsteden neemt de twijfel toe over de historische banden tussen de landen.

De nieuwe Iraanse president Rouhani roept op tot dialoog. Hij wil dat het Westen 'de taal van sancties' opgeeft. Hij doet die oproep nadat een groep Amerikaanse senatoren aandringt op nog zwaardere sancties.

In het Amerikaanse Congres groeit de steun opnieuw voor een diplomatieke oplossing met Iran. De onverwachte verkiezing van de gematigde nieuwe Iraanse president Hassan Rouhani heeft daar veel mee te maken.

Het Amerikaanse Congres stuurt aan op een volledig handelsembargo tegen Iran. De Senaat sprak gisteren (woensdag) ook steun uit aan een Israëlische aanval op Iran uit zelfverdediging.

Iran kan maar beter geen kernwapen in handen krijgen, maar mocht dat wel gebeuren, dan zijn de gevolgen te beperken. Dat is de conclusie van het Center for a New American Security, een invloedrijke denktank die dicht bij de regering-Obama staat.

Tien jaar na de inval in Irak, vinden progressieve en rechtse haviken in de Verenigde Staten elkaar in hun pleidooi voor interventie in Syrië.

Het aantal Amerikanen dat voorstander is van een militair ingrijpen in Syrië neemt toe maar de steun blijft veeleer bescheiden, zegt Pew-onderzoekscentrum. De toename heeft veel te maken met de recente berichten over chemische wapens.