Als kind zag MO*columnist Hans Van Dyck de gekooide ijsberen rondjes draaien. Vele jaren later ziet hij daarin een beestige les voor mens en dier.

‘Het lijkt alsof we er razendsnel en radicaal op achteruit gaan wat betreft ons vermogen om het respectvol en empathisch oneens te zijn.’ MO*columniste Bieke Purnelle legt de vinger op de wonde.

MO*-columnist Bleri Lleshi schreef een wonderlijke brief aan een vader voor wie hij diep respect koestert. 

Het is een hele geruststelling, te weten dat we in wezen imperfect en falend zijn. Het gestuntel en gestotter dat daarmee samenhangt, maakt ons mooi.

Na meer dan twee decennia heeft MO*columniste Sabrine Ingabire besloten haar natuurlijke haar te laten groeien. Gedaan met ontkrullingsmiddeltjes, gedaan met het zich plooien naar de westerse schoonheidsidealen. ‘“The natural hair movement” is inspirerend en broodnodig, en toch droom ik van de dag waarop hun doel bereikt ...

21 jaar geleden werd een van de grootste betogingen uit de Belgische naoorlogse geschiedenis gehouden. Een witte mars tegen kindermisbruik. Iedereen was – terecht – woedend en verontwaardigd. MO*columniste Bieke Purnelle vraagt zich af waarom het blijkbaar zo weinig mensen deert dat zoveel jonge asielzoekers verdwijn ...

Jongeren in Vlaanderen en Brussel hebben meer vrijhavens nodig waar ze kunnen experimenteren, creëren en zichzelf kunnen zijn. Een pleidooi van MO*-columniste Nozizwe Dube. 

Het is niet altijd eenvoudig, omgaan met het besef van de toenemende ecologische crisis, zegt Jan Mertens. Onze gevoelens daarover wegduwen is niet de beste weg. Ruimte maken voor verdriet kan net helpen om je minder machteloos te voelen.

‘De wijsheid van het compromis. Zijn we die niet in hoog tempo aan het vergeten?’ Geert Van Istendael haalt de Griekse dichter Homeros van onder het stof.    

Er zijn dagen dat Bie Vancraeynest niet kan wachten tot 2016 achter ons ligt. Ze verlangt naar post-2016, om het in hedendaagse termen uit de drukken. ‘Niets, maar dan ook niets van het onheil dat de wereld overkwam in 2016 zag ik aankomen.’

De knipperlichten staan op Trumpiaans oranje. We belanden in een tijd van weghonen en overschreeuwen. Of gewoon negeren. Terwijl we net wél meningsverschillen moeten aandurven, vindt columniste Tine Hens. Want het gesprek, zo citeert zij de Amerikaanse socioloog Richard Sennett, is de overtreffende trap van het debat. 

MO*columniste Bieke Purnelle schrijft een brief aan de Sint en vraagt hem met aandrang kinderen niet langer aan te manen “braaf te zijn”.