Het strategisch gelegen Egypte speelt een sleutelrol in de regio. Een panel van deskundigen en voormalige ambassadeurs legt uit waarom we de verkiezingen in het land met argusogen moeten volgen.

De voortdurende onrust in Egypte heeft ook te maken met de looneisen van arbeiders die maar niet ingewilligd raken. Net als de afgezette president Hosni Moebarak talmt de militaire overgangsregering met maatregelen om de extreme lage lonen op te trekken. De Egyptische arbeiders eisen nu meteen een minimumloon van 1200 pond (148 euro) per maand.

De federatie van vakbonden waarmee de afgezette dictator Moebarak de arbeiders onder de knoet hield en steun op de been bracht voor frauduleuze verkiezingen tijdens zijn bewind, werd ontbonden. Zo krijgen aanhangers van het oude regime een stevige klap.

Het getouwtrek om de nieuwe grondwet voor Egypte is voor even stilgevallen. De Hoge Raad van de Strijdkrachten, die voorlopig de macht in handen heeft, maakt binnen twee weken de samenstelling van een werkgroep bekend die een grondwetgevende vergadering moet voorbereiden.

Politieke partijen schieten als paddenstoelen uit de grond in Egypte. Dat is een gevolg van de Arabische lente en de daaruit volgende liberalisering van het politieke proces. De meeste nieuwkomers zullen het maar enkele jaren volhouden, zeggen experts.

Liberale en seculiere Egyptenaren, die de kern vormden van de volksprotesten tegen het regime-Moebarak, haasten zich om een politiek front te vormen in aan loop naar de parlementsverkiezingen. Daarin moeten ze het opnemen tegen de veel beter georganiseerde islamisten.

De nu al zekere derde opeenvolgende overwinning in de nationale verkiezingen van juni biedt aan premier Erdoğan en de AKP een historische kans om zich definitief de geschiedenisboeken in te besturen. Hij en zijn partij kunnen er voor zorgen dat Turkije de benaming van “democratie met een adjectief” eindelijk van zich kan afschudden. Op deze manier ...

Drie weken na de val van de Egyptische president Moebarak trokken we naar Caïro, om de vinger aan de pols van de volksopstand te leggen. En dat was niet moeilijk, al zijn de miljoenenbetogingen op het Tahrirplein afgelopen. Angst is omgeslagen in zelfvertrouwen, gelatenheid in hoop, ongebreideld optimisme en enthousiasme. Op straat en in de koffieh ...

De gevreesde Egyptische geheime politie, die het regime van Moebarak beschermden met arrestaties, folteringen en moorden, probeert koortsachtig bewijsmateriaal te vernietigen. Er gaan immers steeds meer stemmen op om de diensten niet alleen af te schaffen, maar ook de agenten te berechten.

De betogingen in Egypte zijn voor veel Arabieren slechts een zoveelste stap in de zogeheten “Arabische revolutie”, na protestbewegingen in Tunesië, Libanon en Jemen. De roep om democratisering doet denken aan de gebeurtenissen in 1989, toen het ene Oost-Europese land zich na het andere van de communistische heerschappij verloste.

In de aanloop naar de parlementsverkiezingen in Egypte treedt de overheid hard op tegen oppositiepartijen en de media, zeggen Amerikaanse mensenrechtenactivisten. Ze roepen president Barack Obama op Egypte onder druk te zetten opdat internationale waarnemers op de verkiezingen kunnen toezien.