Vrijdag is de ramadan afgelopen. Hasna Ankal stelt een eenvoudig recept voor om het onbegrip en het racisme die ook hier in Europa tussen soennieten en sjiiten heersen, weg te werken. ‘Gedeelde maaltijden zijn ook aangeraden buiten de ramadan. Het is nooit te vroeg om een stap te zetten tegen haat.’

Binnenkort beginnen de Gentse feesten. Doorgaans laat Tobias Leenaert zich daar niet of nauwelijks zien, ook al woont hij maar een krachtige boogscheut van het feesten-epicentrum vandaan. ‘Goedkope wijn drinken uit plastieken bekers tussen de mensenzee: ik voel er weinig voor. En ik heb sowieso niet veel met muziek van na pakweg 1900.’ ...

Columniste Barbara Sarafian kijkt naar Griekenland en het deel van haar jeugd dat ze er doorbracht. 'Hoe men een land 'failliet' kan noemen, begrijp ik niet.'

Een samenleving waarin mensen behulpzaam en zorgzaam zijn voor elkaar is een betere samenleving dan één waar onverschilligheid heerst. En toch wint de onverschilligheid terrein.

‘Hannibal ad portas’, tweet hij de wereld in. Hij is de man die mij er het vaakst aan herinnert dat ik Latijn en Grieks heb gestudeerd. Ik fris wel vaker door zijn toedoen mijn antieke geschiedenis op. Het is de verdienste van de burgemeester van Antwerpen en voorzitter van de N-VA.

Het was vreemd, het gevoel toen ik voor het eerst merkte dat er in Antwerpen een Bolivarplaats is. Ik woonde al enkele jaren in ’t Stad van iedereen, maar met de verhuis van het gerechtsgebouw werd het plein ook een eindhalte, waardoor een tram de naam van de illustere Venezolaan zou etaleren.

Of het komt door de eerste zonnestralen en de daarbijhorende kortere rokjes van vrouwelijk schoon is onduidelijk, maar Ben Caudron stelt in zijn column vast dat (de pompons van) cheerleaders zijn blik vernauwen en daardoor een hindernis vormen die hem het leven moeilijker maken.

Geert van Istendael is een patriot. Een vurig taalpatriot die tot in Canada reist om de Nederlandse taal luister bij te zetten. Hij stelt er vast dat men in Brussel nog iets kan leren van de meertalige Canadezen. Via een ommetje langs Ludwig Verduyn en Marten Toonder droomt Van Istendael “en passant” ook van een humane herverdeling van ...

Mausolea zijn interessante plekken, de doden zeggen er veel over de levenden. Maar toch is in het mausoleum van Ataturk in Ankara niets echt wat het lijkt, meent Catherine Vuylsteke.

Hasna Ankal wil op reis. En haar bestemming pikte ze op via sociale media. Zijn kleine, nieuwe of sociale media in staat om voor andere dromen en verbeelding te zorgen?

Columnist Tobias Leenaert kijkt naar de toekomst en is even positief als controversieel. 'Ik geloof dat de natuur niet het laatste woord moet hebben en dat we beter kunnen doen dan zij.'

‘Ik ruik mijn stal’, zei ik op de TGV van Marseille naar huis. ‘Niet moeilijk’, zei iemand van het reisgezelschap die al uren op zijn smartphone aan het tokkelen was. ‘Ze staken bij IVAGO, de vuilniszakken werden al een paar keer niet opgehaald’.