Op een sporadisch bezoek aan een zwemvijver of een tuin van vrienden na gaan wij deze zomer nergens heen. Het scheelt een pak gedoe. Ik hoef niet zo gek veel. Onze zomerdagen zullen dubbelzinnig zijn: er zal ostentatieve verveling zijn, maar er zal net zo goed gelachen en geluisterd worden. 

Blogger Wendy doet haar doctoraat in Japan. In deze blog deelt ze haar inzichten en haar leerervaringen over de helende krachten van de natuur, een recente bosbaduitstap en haar enthousiasme over de nieuwe natuuroases in Vlaanderen.

Kunnen we ons hullen in verhalen? Het zou alleszins fijn zijn om nog eens met mijn grootvader op stap te gaan

De winter is afgelopen en het wordt langzaamaan warmer, meteen het signaal voor vele daklozencentra om de deuren te sluiten. Maar het is niet omdat het warmer wordt, dat de problemen voor de daklozen verdwijnen. De zomer heeft voor mensen op straat evenveel uitdagingen als de winter, zeker als het een zomer wordt als die van vorig jaar.

Timmerwerkt is een meubelatelier waar vluchtelingen hun eerste stappen kunnen zetten op de Belgische arbeidsmarkt. Eigenaars Hans Gruyaert en Olivier Provost namen ons op sleeptouw door hun atelier en lieten ons kennismaken met het moeizame parcours van nieuwkomers richting de arbeidsmarkt.

Terwijl het oosten en het westen van Berlijn de handen in elkaar slaan, lopen de spanningen in de wijk Prenzlauer Berg hoog op. Het voormalige DDR-gebied wordt overspoeld door alternatievelingen en Zwaben. Daar zijn de grijze koppen niet mee opgezet.

Dertig jaar is het geleden dat de Berlijnse Muur is gevallen. Toch heeft het lang geduurd voor ook de psychische muur in de hoofden van de Berlijners begon af te brokkelen.

Het is weer bijna zo ver. 14 februari — een speciale dag om de liefde van je leven in de watten te leggen, al heb je dat hopelijk doorheen het hele jaar al gedaan. Een opgeklopte commerce of niet, het is sowieso een prima gelegenheid om je affectie eens extra te uiten.

Vanuit Burkina Faso kijkt MO*-blogster Amée Zoutberg door een nieuwe bril naar de westerse samenleving en haar soms bedrukkende normen. Over luidkeels zingen op de fiets en dikke buikjes in strak shirt.

Sabrine Ingabire werd vanochtend wakker met het overweldigend besef dat ze dankbaar was. Dankbaar voor haar lieve vrienden, voor haar boeiende werk, voor haar eigen veilige appartement. Tegelijkertijd besefte ze dat zo'n gevoel van dankbaarheid ook een privilege is. Ze schreef er deze column over.

Vorige week tijdens een schoolvoorstelling van een toneelstuk ging het licht even uit bij  Stijn Meuris toen een leerling meer interesse in het schermpje van zijn smartphone toonde dan in de uitleg van Stijn over de Grote Oorlog.

Hoewel ik hier in Burkina Faso niet veel andere witte mensen tegenkom, is het erg interessant om hen te observeren. Wat doen ze hier – en hoe gedragen ze zich? Cultureel gezien staan zij het dichtst bij mij. Toch lijken ze altijd een ander land te beleven, al zie ik het zelf.