Minder mensen binnen, meer terugkeer: de toon over migratie was hard op de recente EU-top in Brussel. Lefteris Papagiannakis, directeur van de Griekse Raad voor Vluchtelingen, kijkt er niet meer van op. In zijn thuisland zijn pushbacks en gezonken vluchtelingenbootjes al jaren schering en inslag.

‘Dit overstijgt letterlijk het menselijk voorstellingsvermogen’, zegt Midden-Oostenkenner Heiko Wimmen over de humanitaire situatie in Noord-Syrië. Al voor de aardbeving was de nood er al torenhoog. ‘Het gaat om honderdduizenden oorlogsvluchtelingen, die letterlijk niets meer bezitten.’

Zij is cd&v-politica en voorzitter van de Kamercommissie Buitenlandse Zaken. Hij is mensenrechtenactivist en directeur van de ngo Africa Reconciled. Els Van Hoof en Pascal Mugaruka, twee ervaren rotten met een hart voor Congo. ‘Natuurlijk is Congo geëvolueerd, en onze relatie moet mee evolueren.’

Zanele Muholi documenteert al ruim 20 jaar het leven en lijden van zwarte lgbti+’ers in Zuid-Afrika. Met indringende zwart-witportretten wil de fotograaf deze vaak onzichtbare gemeenschap vastleggen voor het nageslacht. ‘Mijn beelden zijn mijn bijdrage om van de wereld een betere plek te maken.’

Een coalitie met nationalistische en ultraorthodoxe partijen zorgt voor de meest rechtse regering die Israël ooit heeft gehad. ‘Dit zat eraan te komen’, zucht burgerrechtenactiviste Noa Sattath. Tegelijk ziet ze een brede protestbeweging opstaan tegen de regering en voor democratie. 

Na een economische crisis volgt géén nieuw evenwicht dat optimaal is voor iedereen — in tegenstelling tot wat klassieke economen geloven. Politiek econoom Hielke Van Doorslaer neemt daarom liever de machtsverhoudingen onder de loep. ‘Wie wint en wie verliest?’

Einat Tuchman is véél: Israëlische, inwoonster van Molenbeek, organisatrice van duizend-en-een buurtprojecten, oud-danseres bij internationale gezelschappen. ‘Er is altijd hoop, niet? Hoop dat, als je goed doet, het goede dan terrein wint rondom je.’

Het falen van de commissie koloniaal verleden is slecht nieuws, vindt mensenrechtenexpert Bonny Ibhawoh. Gerechtigheid voor wie geleden heeft onder dat verleden kan tenslotte niet eindeloos worden uitgesteld. ‘Je kan het blikje voor je uit blijven schoppen, maar daarmee verdwijnt het niet.’  

In de jaren ’80 werden in Argentinië 3 meisjes vermoord. ‘Ze hadden een leven’, vertelt de gevierde Argentijnse schrijfster Selva Almada. In haar kroniek ‘‘Dode meisjes’’ geeft ze hen een gezicht en vertelt ze het verhaal van de vele andere slachtoffers van geweld tegen vrouwen.

Nee, de Congolezen zijn de Belgische kolonisatie en de schade die ze berokkende nog lang niet vergeten. ‘Herstel gaat over méér dan geld.’ MO* sprak met kunstenares Lucie Kamuswekera, die met verfijnd borduurwerk vastlegt hoe zij de historie van haar land beleefde.

Wie van ons kan werkelijk wereldburger worden? Journaliste Atossa Araxia Abrahamian, zelf houdster van drie nationaliteiten, werpt een unieke blik op wat burgerschap betekent in de 21ste eeuw. Ze maakt pijnlijk concreet hoe identiteitspapieren de bestaande ongelijkheid vergroten.

Toen de Taliban in augustus 2021 de macht grepen in Afghanistan, evacueerde België meer dan 1400 mensen uit Kaboel. Maar wat moeten de achterblijvers? Nasima kon vertrekken, haar man bleef achter. ‘Illegaal naar Europa reizen is veel te gevaarlijk.’