Wie ouder wordt leert dat tijd een merkwaardig verschijnsel is. Zowat alles wat we in het verleden deden verdwijnt in haar genadige plooien, terwijl andere gebeurtenissen verworden tot zeer levendige, maar daarom nog niet juiste herinneringen. Alsof het gisteren pas gebeurde. In één zo'n herinnering zie ik de hooggerezen wenkbrauwen en meewarige bl ...

Het grote vrijhandelsakkoord tussen Europa en de Verenigde Staten wordt achter gesloten deuren onderhandeld. De burgers moeten voor voldongen feiten gesteld worden, anders lukt het niet om handelswaar te maken van het hele leven. Geert van Istendael hoopt van ganser harte dat iemand de zwarte doos van deze onderhandelingen kraakt en de hele handel ...

Een van Chika Unigwe's routines sinds haar verhuis naar de VS is online de Belgische kranten lezen. Zo krijgt ze haar nieuws van thuis. Vorige week las ze iets in De Standaard over hoe 'meer sektes gebruik maken van dubieuze geneeskundige praktijken om leden te werven en te onderdrukken.' Vreemd dat zoiets kan in een land waar het medisch beroep zo ...

Op uitnodiging van Vredeseilanden trok ik op 28 oktober naar Senegal voor een studiereis "duurzame landbouw". 'Un bus de fous blancs au pays des noirs', om Pie Tschibanda te parafraseren. Ik was in goed gezelschap. Drie dagen lang hebben we in het Afrikaanse hinterland rondgereden in ons busje. Ik werd grondig door elkaar geschud, letterl ...

Beijing, november 2014. Een uitzonderlijke zonnige dag in deze meestal erg grijze, in smog gehulde metropool. Ik werk hier nu al enkele weken aan een project met de prachtige Chinese klassieke danseres Yabin Wang. We ontwikkelen samen een nieuwe dansvoorstelling: Genesis. Een voorstelling waarin ik tracht een licht te werpen op onze behoefte aan gr ...

Elk systeem heeft zijn blinde vlekken. Als die te groot of te talrijk worden, sputtert het systeem zelf en lost het de problemen niet meer op waarvoor het werd gecreëerd. De gerechtelijke wereld is daar een voorbeeld van. Door de steeds frequenter voorkomende vrijspraak wegens procedurefouten geeft ze blijk van een obsessie rond haar eigen reglemen ...

'Je moet niet bang zijn. Je moet niet bang zijn van wat sowieso komen gaat', zegt ze met een onmetelijke kalmte. Léonora Miano's sardonische geruststelling tovert prompt afgrijzen op de gezichten van haar gesprekspartners in de televisiestudio's van France 2.

Wie duurzaamheid predikt, verwijst vaak naar Moeder natuur. Dat voorbeeldige en sobere besje recycleert dat het geen naam heeft, gaat steevast voor natuurlijke evenwichten en laat overdaad bestraffen door de strenge regels van natuurlijke selectie. Als prooien erg talrijk worden, weten natuurlijke vijanden daar goed raad mee. Intomen die handel!

Dikke pens hebben ze, zwart onder de nagels, stinkende anorak en grauwgewassen sportsokken. Vies volk is het. Uit de Balkan. Hun gordijntjes hangen niet. Hun gordijntjes staan, stijf van de slechte adem. Op het dashboard liggen kruimels uit Roemenië. Aan de achteruitkijkspiegel hangt een onderbroek, frivool. Het is dat soort volk. Het hurkt in berm ...

Ik weet niet hoe u gisteren uw zondag heeft doorgebracht, maar ik lag uitgeteld op de bank, mij te laven aan scripted reality. Afgemat door de werkelijkheid. Ik hing in de touwen na een week schaduwboksen tegen vage tegenstanders. 

Tot gisteren had ik beslist om deze column te wijden aan het racismedossier in De standaard, dat sinds zaterdag verschijnt. Tot ik op de vooropening van de boekenbeurs kwam. Dit deed me nadenken over de mogelijkheden die je hebt als ‘allochtone auteur’ om niet over racisme te moeten schrijven. Hierdoor zag ik mijn column helemaal als ee ...

Er staat een man aan de bar met een bontjas aan, waar blote benen onder uitsteken, de voeten in pantoffels gestoken. Dat is geen vreemd gezicht in de lobby van Hôtel Le Berger, dat voorheen kamers per uur verhuurde. De boudoirsfeer is gebleven, maar de decadentie wordt nu eerder gepersifleerd, wat vermeldingen op designsites oplevert en avontuurlij ...