Olivia Rutazibwa bekijkt de coronacrisis in Europa van op grote afstand, maar met intense interesse. Want de crisis toont hoe dodelijk eurocentrisme voor Europa kan zijn, en nodigt uit om meer aandacht te hebben voor solidariteit tussen mensen die in hetzelfde schuitje zitten.

Olivia Rutazibwa ziet een merkwaardige parallel tussen het debat over racisme en het debat over ontwikkelingssamenwerking. ‘We moeten ons de vraag stellen: waar moeten we het wél en waar vooral niet meer over hebben?’ Natuurlijk moeten we af van de idee en de praktijk van hulp en ontwikkelingssamenwerking, vindt ze. 

De opzet van het onderstaande ‘is een uitnodiging, geen wedstrijd. Geen identitaire uitsluitingsoefening van wie er al dan niet bij hoort of het meest getroffen is door de witte wereld. Wel een uitnodiging om misschien echo’s van de eigen gemarginaliseerde ervaringen te lezen en zelf vaker te delen; maar evengoed om te luisteren, leren ...

Er is een bijna obsessionele aandacht voor “de bevrijding van moslimvrouwen” in Europa, maar tegelijk lijkt men vaak niet geïnteresseerd in de vraag of al die aandacht islamitische en gekleurde vrouwen echt vooruithelpt. Olivia U. Rutazibwa had er een openhartig gesprek over met haar bontgekleurde familie. Het was de aanleiding voor een ...

De resultaten van de referendums die dit weekend werden gehouden in Hongarije, Colombia en voor de zomer in Groot-Brittannië, doen Olivia Rutazibwa serieus nadendenken over volkssoevereiniteit en democratie zoals we die vandaag bezigen. 

Drie politiemannen omsingelen een vrouw en bevelen haar  verhullende kledingstukken uit te trekken. Neen, dit is niet ergens in een Algerijns bergdorp, op het hoogtepunt van de Franse koloniale avonturen daar, maar aan de Côte d’Azur. Elke pixel van die foto stoot me tegen de borst, zegt Olivia Rutazibwa - tot aan de banaliteit van de jongensa ...

Olivia Rutazibwa wordt wel eens gevraagd om deel uit te maken van panels, jury’s of praatprogramma’s. Dat is mooi, maar ruimschoots onvoldoende, betoogt ze. ‘Met etalagepolitiek alleen zullen we de strijd tegen racisme, discriminatie en voor gelijke kansen niet winnen.’

Op 15 januari zou Martin Luther King (MLK) 87 kaarsjes hebben uitgeblazen. Het mocht niet zijn, maar de man is zoveel jaar later gelukkig nog niet vergeten. Zo hebben de Amerikanen elke tweede maandag van januari – zo dicht mogelijk bij MLK’s verjaardag – er met MLK Day een betaalde feestdag bij. 

Brussel maakte zich op voor een viering van Leopold II en columniste Olivia Rutazibwa kroop in de pen. Ze vraagt zich af wanneer België eindelijk het koloniale verleden in de ogen durft kijken en hoe onze wonden kunnen helen.

Als de afgelopen maanden van spectaculair en onophoudelijk geweld al iets glashelder hebben gemaakt, is het wel dat niet elk leven even veel waard is, stelt Olivia Rutazibwa in haar column.

Wie veelgebruikte woorden wikt en weegt, komt tot verrassende gesprekken en nieuwe terreinen voor actie, zegt Olivia Rutazibwa. Dan blijkt de vluchtelingencrisis geen crisis, maar de norm, een dagelijkse normaliteit die mensen systematisch naar de onderkant van de samenleving drijft, en daar houdt. Binnen en buiten Europa. Idem met racisme. En ...

Welke rol moet emotie spelen in onze ontwikkelingshulp? Columniste Olivia Rutazibwa kan nostalgisch genieten van ‘We Are the World’, maar kan zich niet van de indruk ontdoen ‘dat het inzetten op dat vluchtige van het menselijke gevoel in hulp en solidariteit ons ongewild vasthoudt in kolonialistisch drijfzand.&rsquo ...