Naar aanloop van de voorverkiezingen gisteren kende Santiago een turbulente week met betogingen, bezettingen en politiek getouwtrek.

Elke keer de Chileense studenten de straat op gaan, verandert Santiago in wat ze momenteel meemaken in Istanbul. Ondertussen mag ook Brazilië er aan geloven.

Ik schrijf 28 mei terwijl het buiten pijpenstelen regent. Regen in Chili is zoals zon in België, de mensen zijn het niet gewoon en gaan gek. Lessen werden vandaag afgelast en zo ook mijn afspraken, maar de betoging die ging gewoon door.

De Chileense studenten zitten niet stil. Vorige week betoogden leerlingen van de privé universiteiten in Santiago en afgelopen weekend vond nog een betoging voor de decriminalisering van marihuana plaats. Gisteren vulden de straten zich opnieuw, ditmaal naar aanleiding van de 21 mei toespraak van de president.

Dagen zijn voorbij gevlogen sinds mijn laatste blog, en ondertussen zit ik al een kleine week in Chili. Voor mijn aankomst vond nog een nationale betoging plaats tegen de privatisering van water, waarin ook de studenten mee stapten. De beweging eist een einde aan dit winstoogstmerk, een andere erfenis van de dictatuur.

Woensdagavond werd Harald Beyer, Chileense minister van Onderwijs, tot ontslag gedwongen door de Senaat. Hij mag gedurende vijf jaar geen openbare functie meer uitvoeren.

In de novembereditie van 2011 schreef MO* nog over de Chileense Winter en had De Standaard een interview met de charismatische Camila Vallejo. De hele wereld leerde de Indignados, Occupy Movement en ook de Chileense studenten kennen. Twee jaar later staan ze nog altijd op de barricades maar daar gaat de media stilletjes over. Wat houdt de toekomst ...