De wereld is fundamenteel veranderd, we hebben er nu ook een nieuwe naam voor. We leven in het geologisch tijdperk van het antropoceen, zegt Jan Mertens. Maar hij vraagt zich af of onze instellingen en systemen daar wel klaar voor zijn. Zijn we klaar voor een maatschappelijk antwoord?

Het is een teken van de tijd: de oproep om klassieke concerten korter te maken omdat mensen anders te snel verveeld zijn. Kunnen we niet gewoon een beetje tijd verlenen aan de aandacht? Misschien stelt het ons beter in staat 's werelds problemen onder ogen te zien, meent Jan Mertens. 

We konden het in de krant lezen: jongeren zullen voor het eerst armer zijn dan hun ouders. Dat onze kinderen het beter zullen hebben dan wij is een meer dan normaal verlangen. Maar misschien moeten we wel nadenken over welk "beter" we nastreven.

Het is een beetje akelig, mensen die geloven in onwankelbare waarheden. Sterke waarden zouden we nochtans vaak goed kunnen gebruiken, maar die veronderstellen ook een dialoog en de bereidheid om naar de echte wereld te kijken.

Hoe bewaren we de verhalen van slachtoffers zodat ze verder kunnen leven in een volgende generatie? vraagt Jan Mertens zich af. In Hiroshima zijn er mensen die het op zich nemen de verhalen van de overlevenden van de atoombom verder te vertellen. Wat een mooi project…

We zouden “allemaal” boven onze stand leven. Op die wat ongelukkige uitspraak van een minister kwam er erg veel terechte kritiek. Maar hoe kunnen we de discussie voeren over de vaststelling dat we in ecologische zin boven onze stand leven? En hoe kan er zo een belangrijk debat geopend worden over een volhoudbaar sociaal contract? ...

'Al wat we nu ‘competitief’ noemen, gaat vaak gepaard met een te hoge maatschappelijke kost.' Overstappen naar een logica van "volhoudbaarheid" is volgens MO*columnist Jan Mertens een interessanter spoor

Geen grote meningen vandaag van onze columnist Jan Mertens. Wel iets over foute mannen die mensen tegen elkaar willen opzetten en families die je niet zelf kiest, maar waarin je je wel thuis kunt voelen, op een langzame manier.

Mijnbouw in de ruimte? Verhuizen naar een andere planeet? Columnist Jan Mertens ziet een bedroevende vlucht uit onze eigen verantwoordelijkheid. ‘Zou het niet veel mooier zijn als we onszelf als mens een klein beetje nederiger opstellen, als het deel van de planeet dat we uiteindelijk ook gewoon zijn?’

Jan Mertens vraagt zich af in zijn column af waarom je in onze maatschappij iemand bent die leeft ‘zonder auto’, en niet iemand die leeft ‘met een fiets’? Stel je voor dat we de norm zouden omdraaien…

‘Misschien moeten we eens wat gaan doen tegen vernietigende en zielige vormen van mannelijkheid die al zoveel ellende hebben aangericht.’ Columnist Jan Mertens neemt de mannelijkheid van geweld onder de loep. Of was het de gewelddadigheid van mannen?

Aan iedereen op deze aarde een duurzame en rechtvaardige toekomst garanderen, betekent dat de ecologisch gulzigen plaats zullen moeten maken voor de anderen. Aldus columnist Jan Mertens.