11.11.11 vreest ook op Vlaams niveau voor gebonden hulp

Deze bezorgdheid hangt samen met een ander essentieel kritiekpunt: dat de Vlaamse ontwikkelingssamenwerking het nog altijd moet stellen zonder kaderdecreet dat de voorwaarden eens en voor altijd duidelijk vastlegt. In zijn verkiezingsmemorandum riep de koepel al op tot een beleid dat vermijdt dat beleidsdomeinen als Handel en Landbouw de inspanningen op vlak van Ontwikkelingssamenwerking teniet doen.

Binnen de ontwikkelingssamenwerking zelf is het grote zorgenkindje de bilaterale samenwerking, vindt Karen De Pooter van 11.11.11. Positief is dat het aantal partnerlanden de voorbije jaren is beperkt tot drie landen (Marokko, Mozambique en Zuid-Afrika) en dat men in tegenstelling tot vroeger al meer landenanalyses maakt. Maar een aantal knelpunten blijft bestaan. Zo heeft men in Zuid-Afrika nog altijd een dertigtal projecten verspreid over diverse thema’s - veel te veel voor het kleine budget (dat in 2003 stagneerde op ongeveer 16 miljoen euro) en de kleine administratie van de Vlaamse ontwikkelingssamenwerking. Voor Marokko waren de thema’s al vastgelegd vóór de landenanalyse er lag. Men heeft gekozen voor samenwerking met allochtonenorganisaties in Vlaanderen - op zich een interessante invalshoek - maar dat is uitgemond in veel kleine projectjes die weinig samenhang vertonen. Visie is er weinig.

De organisatie is wel blij met het decreet dat de voorwaarden voor gemeentelijke ontwikkelingssamenwerking vastlegt en dat naast stedenbanden ook de nadruk legt op sensibilisatie en integratie van de Noord-Zuidaspecten binnen de volledige gemeentelijke werking. Vorig jaar hadden 29 Vlaamse en 2 Brusselse gemeenten een overeenkomst met de Vlaamse ontwikkelingssamenwerking. Ook over de decreten over ontwikkelingseducatie en het waarborgfonds heerst er tevredenheid bij 11.11.11. Een strengere kwaliteitscontrole wordt nu mogelijk. (ADR/PD)