60 procent Costaricanen gewonnen voor CAFTA (peiling)

Costa Rica is het laatste Latijns-Amerikaanse land dat CAFTA nog moet ratificeren. De regering van president Oscar Arias hoopt dat dit na vier jaren van debatten spoedig kan gebeuren, nog voor de deadline van 1 maart 2008.
“Vandaag zijn er meer Costaricanen gewonnen voor CAFTA dan op de dag van de verkiezingen (in februari 2006, nvdr) of toen ik president werd”, becommentarieerde Arias de resultaten van de peiling in een interview met IPS, “Wij Costaricanen hebben onze meningsverschillen altijd opgelost door elkaar in de ogen te kijken en met elkaar te praten”.
De tegenstanders van CAFTA organiseerden maandag een vreedzame betoging in de hoofdstad San José met 50.000 deelnemers, overwegend leraars en studenten. Het initiatief ging uit van een nationaal front van academici en vakbonden. De bonden hebben geen goed oog in de liberalisering van de telecommunicatie- en de verzekeringssector.
“Wij horen bij diegenen die het zwaarst getroffen worden”, zegt Rocío Quesada, arbeider bij het nationale Costaricaanse elektriciteitsbedrijf ICE. “Dit akkoord is slecht onderhandeld; het komt slechts een minderheid ten goede en laat de meerderheid in de kou staan”.
De woordvoerder van president Arias benadrukte dat slechts 20 procent van de leraars aan de protestmars hebben deelgenomen en dat de openbare diensten, met name de ziekenhuizen en de havens, gewoon zijn blijven doorwerken.
De Costaricaanse boeren, verenigd in Corporación Hortícola, riepen bij monde van hun voorzitter Giovanni Masís op tot dialoog en onderhandelingen. De boeren stonden aanvankelijk sceptisch tegenover CAFTA maar zijn intussen helemaal gewonnen voor het akkoord. Volgens Masís zal slechts zes procent van de landbouwproducenten er geen voordeel van ondervinden.
De secretaris-generaal van de grootste vakbond van Costa Rica, die van het elektriciteitsbedrijf ICE, waarschuwde dat de vreedzame betoging “niet zal volstaan om het vrijhandelsakkoord van de baan te krijgen”. “Wanneer de politici niet naar ons willen luisteren gaan we verder met plan B, een algemene staking, Plan C, wegblokkades en indien nodig plan D en plan E”. Wat dat precies zou inhouden wilde Chávez niet specificeren.