Achter de schermen van het Forum

“We hebben de omvang van dit evenement enorm onderschat”, zegt Mariama, studente Journalistiek aan de Universiteit Cheikh Anta Diop en één van de ruim vijfhonderd vrijwilligers die de participanten wegwijs moeten maken op de campus. “Door gebrek aan informatie kunnen we nauwelijks iemand verder helpen.”, zucht ze. “De meeste studenten waren niet op de hoogte van het WSF en tijdens de lessen werd niet één keer vermeld dat een evenement van dit formaat op onze campus zou plaatsvinden.” Ndiaga, student sociologie, beaamt dit en voegt daar aan toe dat het ten slotte de studenten zijn die het meest geïnformeerd moeten worden: “Het zijn de jongeren die de toekomst zullen vormgeven”.

Meer dan conferenties

Gelukkig is het Forum meer dan een optelsom van lezingen over uiteenlopende onderwerpen. Wie de dag doorbrengt tussen de talrijke stands van kleine en grotere organisaties, snapt misschien zelfs beter wat neoliberalisme betekent voor het Zuiden en waarop mensen hopen als ze het over andersglobalisme hebben.

Terwijl Fatou het spel van ‘waxale’ (afpingelen bij een aankoop, nvdr) afrondt met een klant die arachidenoten wil kopen, legt ze uit dat het vooral de vrouwen zijn die Afrika doen ontwikkelen: “Wij vormen een tontine (organisatie waarbij iedereen een kleine som geld inbrengt en de winst nadien onder allen verdeeld wordt, nvdr) die ons toelaat om een klein kapitaaltje te vergaren zodat we producten kunnen aan– en verkopen. Omdat het schandelijk is om schulden te hebben tegenover de anderen, ben je gemotiveerder om hard te werken.” Xady, die ook deel uitmaakt van dezelfde tontine, pikt daarop in: “Als Fatou haar financiële bijdrage kan leveren aan de groep, voel ik me verplicht dat ook te doen. Mannen geven geen zier om dat soort sociale controle, en kunnen dus ook niet goed geld beheren.”

Fatou en Xady zijn slechts twee van de talrijke vertegenwoordigers van de informele sector op het Forum. Vele Mauretaanse en Malinese vrouwen vertellen hetzelfde verhaal: “We zijn verplicht om zonder omkadering ons brood te verdienen in de informele sfeer. Er zijn simpelweg geen jobs voor ons.”

In afwachting van een andere globalisering

Wat doet de Senegalese overheid voor de bevolking in afwachting op de structurele, internationale veranderingen die geëist worden op het Forum? De Senegalese deelnemers en ook veel buitenlanders worden erg ongemakkelijk bij die vraag. Toch dragen enkelen het hart op de tong: “De ideologie van de president is tegenovergesteld aan die van de andersglobalisten. Hij speelt het spel mee omdat Senegal het Forum ontvangt en we begrijpen dat hij dat moet doen.”

Dat er vrijheid van meningsuiting is in Senegal, was misschien wel één van de weinige waarheden die de Senegalese president gisteren verkondigde aan de zijde van de voormalige Braziliaanse leider Lula. Tenminste, zo veel blijkt duidelijk voor wie één van de Senegalese kranten opensloeg vandaag. “Omdat hij zich wellicht wilde meten aan het succes van Lula, beschreef president Wade een denkbeeldig Senegal dat wellicht enkel hij en zijn aanhangers ooit gezien hebben.” (Le Quotidien, N°2420, p 12)