Actievoerders stappen Vlaanderen warm

In volle kerstperiode leidde een eerdere mars van de Afghanen al naar Bergen, de thuisstad van premier Elio Di Rupo. Dat resulteerde in een ontmoeting tussen een delegatie en de eerste minister en staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block. De minister en de staatssecretaris deelden mee dat alle Afghanen afzonderlijk een nieuwe asielaanvraag konden indienen, met nieuwe elementen voor hun dossier, onder meer over de situatie in hun thuisland.

‘Dat is echter geen oplossing voor de Afghanen onder ons die al meer dan vijf jaar hier zijn. Het is voor hen praktisch onmogelijk om nieuwe elementen aan te dragen’, reageert Samir Hamdard, woordvoerder van de Afghaanse asielzoekers.  

Veiligheidssituatie

‘Onze vraag om uitwijzingen naar Afghanistan te bevriezen omwille van de veiligheidssituatie bleef onbeantwoord, dus we blijven daarvoor actievoeren’, reageert Hamdard. En juist dat willen de actievoerende Afghanen onder de aandacht brengen. Ze staan daar niet alleen in. De VN-Vluchtelingenorganisatie UNHCR hamert al langer op de verslechterde veiligheidssituatie in Afghanistan. Die zal niet verbeteren dit jaar, het jaar waarin het land een nieuwe president zal kiezen en waarin de internationale troepenmachten zich uit Afghanistan  zullen terugtrekken.

Politiek Vlaanderen is niet synoniem voor het Vlaanderen van de mensen

Samen met UNHCR vraag ook Vluchtelingenwerk Vlaanderen een moratorium op uitwijzingen naar Afghanistan zolang geen duidelijke analyse is gemaakt over de veiligheidssituatie in het land.

‘De premier heeft ons een nieuw gesprek beloofd voor einde januari, dus we wachten af’, zegt Hamdard.  

Het hart van Vlaanderen

Met de mars naar Gent willen de Afghaanse stappers en hun sympathisanten in de eerste plaats een menselijke boodschap uitdragen.

‘De mars in Bergen had tot doel politieke antwoorden van de premier te krijgen. Nu is ons nieuwe doel om aan de politici aan te tonen dat hun Vlaamse kiezers het niet per se eens zijn met hun beleid.’

‘Al te vaak wordt geopperd dat de Vlaming niet openstaat voor solidariteit en zijn kerktoren krampachtig omarmt. Maar politiek Vlaanderen is niet synoniem voor het Vlaanderen van de mensen. Die horen ook wel dat we intussen dezelfde taal spreken als hen, kinderen hebben die de schoolbanken delen met hun kinderen. We willen aantonen dat de Vlamingen achter ons staan, gastvrij zijn en dat wij hier thuishoren.’

Info: Traject mars, aankomst Gent