Afghaanse vluchtelingen bang voor terugkeer

Het aftellen is begonnen voor 88.000 Afghaanse vluchtelingen in het Pakistaanse vluchtelingenkamp Jalozai. Ze wonen vaak al decennia in Pakistan, maar de Pakistaanse overheid is vast van plan om het kamp op vijftien april af te breken.
Het is de Pakistaanse overheid menens: in juli vorig jaar maakte ze het grootste Afghaanse vluchtelingenkamp in Kacha Garhi al met de grond gelijk. Na de Amerikaanse invasie in 2001 in Afghanisatan heeft de Pakistaanse regering al elf van de vierentwintig vluchtelingenkampen gesloten.
Dit keer zijn de lemen hutten in Jalozai aan de beurt. Wie nog niet terug naar Afghanistan wil, krijgt de mogelijkheid om te verhuizen naar nieuwe vluchtelingenkampen in Dir en Chitral, in de Noordwestelijke Grensprovincie. Die kampen blijven open tot 2009.
Haji Dost Mohammad, één van de kampoversten, vertelt dat de vertegenwoordigers van het kamp de Pakistaanse overheid gevraagd hadden om enkele weken uitstel,  zodat de duizenden kinderen het schooljaar zouden kunnen afronden. Maar de  commissaris voor Afghaanse vluchtelingen, Nasir Azam, is onverbiddelijk. Begin maart werden al meer dan tweehonderd Afghaanse winkels in Jalozai gesloten en afgebroken.
De inwoners van het kamp zullen in twee fasen teruggestuurd worden. Eerst moeten de Afghanen uit de oostelijke provincie Nangarhar en de gebieden dicht bij de grens vertrekken. De vluchtelingen uit de meer noordelijke gebieden zijn daarna aan de beurt.
Volgens het Hoge Commissariaat voor de Vluchtelingen van de VN (UNHCR) zijn sinds 2002 al 2,8 miljoen Afghanen uit Pakistan teruggekeerd. De Pakistaanse politie schat dat nog ongeveer 1,2 miljoen Afghanen illegaal in het land verblijven. Elke dag worden zo’n vijftig illegale Afghanen opgepakt en uitgewezen.
Uitzichtloze toekomst in Afghanistan

Nu de veiligheidssituatie in Afghanistan slechter wordt en de regering van president Hamid Karzai er niet in slaagt om iets te doen aan de werkloosheid, vrezen vele vluchtelingen dat ze in Afghanistan een wanhopig bestaan wacht.
“We hebben het hier veel beter. Ik verdien ongeveer 22 euro per dag. Dat is genoeg om rond te komen”, zegt Abdul Waheed, een fruitverkoper in Jalozai die zestien jaar geleden aankwam in het kamp. Zijn drie zonen en drie dochters zien de terugkeer ook niet zitten. “Thuis is geen werk, er zijn geen scholen, geen zaken, geen gezondheidscentra. Alles ligt er in puin.”
Raeesa Bibi verloor haar man aan kanker en werkt nu bij de lokale bevolking om haar drie kinderen te voeden. Ze vreest dat haar kinderen in Afghanistan zullen omkomen van de honger en dat ze zal moeten bedelen om te overleven.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.