Afghanistan hoog op internationale agenda in New York

De New York Times opent vandaag (woensdag) met een uitgebreide analyse van het politieke debat binnen de Amerikaanse regering over de strategie die men in Afghanistan moet volgen. Moeten er meer soldaten naar de Zuid-Aziatische oorlog, zoals generaal McCrystal vraagt, of net minder, zoals blijkbaar bepleit wordt door vice-president Biden? Moet er ingezet worden op het winnen van oorlog tegen de taliban in Afghanistan, of eerder op het elimineren van de topkaders van Al-Qaeda in Pakistan? Buitenlandminister Clinton lijkt in elk geval niet gewonnen voor een stap terug in het militaire engagement in Afghanistan.
Bij de openingstoespraak van de Algemene Vergadering door secretaris-generaal Ban Ki-moon, stelde die dat de internationale gemeenschap aan de zijde van de Afghanen zal blijven gedurende de “lange nacht” van hun geschiedenis. Waanra hij ook een blijvend engagement tegenover Pakistan beklemtoonde.
In een laatavondbriefing analyseerde minister van Buitenlandse Zaken Leterme dinsdag de situatie in Afghanistan als onrustwekkend. De militaire situatie verslechtert, op provinciaal niveau is door de verkiezingen een machtsvacuüm ontstaan en de berichten over fraude bij die verkiezingen heeft ook het politieke draagvlak voor de aanwezigheid van westerse troepen in Afghanistan sterk doen afbrokkelen. Om uit deze negatieve spiraal te geraken, zegt Leterme, is het nodig om onze doelstellingen te preciseren. Die doelstellingen werden in klassieke termen omschreven, als “voorkomen dat Afghanistan opnieuw een veilige thuishaven wordt voor het internationaal terrorisme”.
Minister Leterme verwees naar de vraag van Navo secretaris-generaal Rasmussen vorige week om meer militaire en civiele inspanningen te doen. Of dat betekent dat België nog meer soldaten zal sturen, is twijfelachtig. Op de eerste plaats zal ons land de reeds beloofde extra manschappen leveren voor een tweede OMLT (een opleidingsdetachement dat Afghaanse soldaten tot op het terrein bijstaat en begeleidt, maar zelf geen gevechtsopdracht heeft) te realiseren. Om de Afghanisering van de oorlog te bevorderen, zullen er meer financiële middelen nodig zijn. Wellicht komt er daarvoor een nieuwe donorconferentie. Of die, zoals voorgesteld, in Kaboel zal doorgaan, is nog onzeker.
Minister van Ontwikkelingssamenwerking Charles Michel beklemtoonde dat de taliban best bestreden worden met scholen en ontwikkeling. Al voegde hij daaraan toe: ‘Er is voldoende geld voor Afghanistan, het probleem is de veiligheid om allerlei projecten uit te voeren.’ In dat verband verwees hij naar de Provincial Reconstruction Teams (door westerse militairen uitgevoerde heropbouw- en ontwikkelingsprojecten) als een interessante en noodzakelijke manier van werken. Op de vraag van MO* of hij daarmee niet achterliep op de ontwikkelingen -VN verantwoordelijken vertelden ons begin september dat die PRT’s contraproductief zijn voor de ontwikkeling van Afghanistan- antwoordde Michel enkel dat de Afghanisering van de ontwikkelingsinspanningen tijd vragen.