Afrikaanse economie blijft fors groeien
Ook al zetten de olie- en voedselprijzen een domper op de wereldeconomie, toch is er in Sub-Sahara Afrika nog ruimte voor optimisme. De jongste vier jaar schommelde de economische groei tussen 6 en 6,9 procent en ook dit jaar zou het groeicijfer zo’n 6,5 procent bedragen. Dat is alvast de inschatting van het Internationaal Monetair Fonds, dat weliswaar toegeeft iets te optimistisch te zijn in zijn vooruitzichten.
28 mei 2008
Afrika ten zuiden van de Sahara kende de jongste drie à vier jaar de hoogste groeicijfers sinds decennia. Zelfs landen zonder olie of andere bodemrijkdommen zoals koper en goud zijn de afgelopen jaren met gemiddeld vijf procent gegroeid. Vibe Christensen, IMF-directeur belast met Afrika, wijt de puike prestaties gedeeltelijk aan een gezondere economische, monetaire en financiële politiek. Ook buitenlandse investeringen spelen mee. In 2006 oversteeg het private kapitaal dat naar zwart Afrika vloeide voor het eerst het officiële ontwikkelingsgeld.
De voedselprijzen die sinds eind vorig jaar in landen als Burkina Faso, Mauretanië, Kameroen en Senegal al voor onlusten hebben gezorgd, zullen volgens het IMF blijven stijgen. Het IMF benadrukt evenwel dat grenzen sluiten of voedselprijzen bevriezen op termijn nefast is. Tegelijk beseft het dat heel wat landen niet de administratie hebben om subsidies te geven gericht op voedsel voor de armen, laat staan het geld hebben om de nationale landbouw er bovenop te helpen. Want dat is natuurlijk de enige langetermijnstrategie die werkt. ‘Vandaag kunnen amper vijf van de 48 landen in Sub Sahara Afrika in de eigen voedselbehoeften voorzien’, zegt François Soudan van Jeune Afrique. ‘Een vierde van de uitgeputte landbouwgronden ligt in Afrika en in de tachtiger jaren is het er steil bergaf gegaan met de landbouwpolitiek’. Volgens critici is dat grotendeels op conto te schrijven van de Wereldbank en het IMF, dat nu –o ironie– pleit voor een soort Groene Revolutie in Afrika.
De voedselprijzen die sinds eind vorig jaar in landen als Burkina Faso, Mauretanië, Kameroen en Senegal al voor onlusten hebben gezorgd, zullen volgens het IMF blijven stijgen. Het IMF benadrukt evenwel dat grenzen sluiten of voedselprijzen bevriezen op termijn nefast is. Tegelijk beseft het dat heel wat landen niet de administratie hebben om subsidies te geven gericht op voedsel voor de armen, laat staan het geld hebben om de nationale landbouw er bovenop te helpen. Want dat is natuurlijk de enige langetermijnstrategie die werkt. ‘Vandaag kunnen amper vijf van de 48 landen in Sub Sahara Afrika in de eigen voedselbehoeften voorzien’, zegt François Soudan van Jeune Afrique. ‘Een vierde van de uitgeputte landbouwgronden ligt in Afrika en in de tachtiger jaren is het er steil bergaf gegaan met de landbouwpolitiek’. Volgens critici is dat grotendeels op conto te schrijven van de Wereldbank en het IMF, dat nu –o ironie– pleit voor een soort Groene Revolutie in Afrika.
Maak MO* mee mogelijk.
Word proMO* net als 2793 andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.
Meer verhalen
-
Analyse
-
Wereldblog
-
Nieuws
-
Analyse
-
Opinie
-
Nieuws